تهران

ایران، خاورمیانه و چشمانِ سهراب

وقایع اخیر خاورمیانه نه تنها از منظر منافع روسیه و ایران بلکه از بسیاری جهات شایان تامل است و ابعاد تودرتوی آن نیاز به بازتعریف و بازبینی دارد. همه ی ما کمابیش می دانیم چه چیزی چگونه روی داد. ولی به فراخور تفاوت نگرش های علمی و سیاسی ممکن است در توصیف نهایی تابلوی کنونی منطقه الفاظ و تعاریف گوناگونی به کار ببریم. حتی ممکن است دامنه ی اختلاف نظر در حد و اندازه ای باشد که فردی تابلوی مزبور را مینیاتور ببیند دیگری آن را آبستره بخواند تصور ببننده ی دیگری در حال و هوای قوللر آقاسی باشد و آن یکی ردپای پیکاسو را ببیند. به عبارتی دیگر شاید بسیاری از کارشناسان با این موضوع مخالفت کنند که باز هم پای «نظم نوین» در میان است یا «بی نظمیِ نوین». ولی دست کم می توانیم حول این محور به توافقی مشترک برسیم: موازنات قدرت تغییر کرده حال و هوای منطقه شکلی دگر یافته تماشای این منظره دوربینی دگر می طلبد و بیان و وصف آن نیاز به مفاهیم جدید دارد. لذا منطقی نیست که بر قیاس همان روند قبلی در وصف اهمیت ژئوپولیتیک سوریه و مناطق پیرامون آن همچنان از لفظ «عمق استراتژیک» بهره بگیریم. باور کنیم این مفهومِ …