سایه های خورشیدی ارتباط مرموز زمین و خورشید را فاش کردند

به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری بیگ نیوز از دیرباز خورشید به عنوان منبع نور و گرما و به عنوان منبع زندگی شناخته شده است. پرتو های آن گیاهان را از دل خاک بیرون می آورد بهار را به ارمغان می آورد و پس از آن برداشت های پرثمری را فراهم می کند.

زمین خود نیز ویژگی های مرموزی داشت که زمانی با معرفی استفاده از قطب نما برای یافتن شمال در چین کشف شد. در سال ۱۶۰۰ ویلیام گیلبرت پزشک شخصی ملکه الیزابت اول کتابی دربارهٔ مغناطیس نوشت که در آن به این نکته اشاره کرد که زمین خود به عنوان یک قطب نما عمل می کند.

جورج الری هیل اخترفیزیکدان آمریکایی با ساخت بزرگ ترین تلسکوپ جهان در قرن بیستم شهرت یافت. هیل در ابتدای کار خود به مطالعه خورشید پرداخت و با استفاده از نور قطبی شده نشان داد که برخی مناطق خورشید دارای میدان های مغناطیسی بسیار قوی تر از میدان مغناطیسی زمین هستند. این میدان های مغناطیسی در نواحی تاریک خورشید به نام لکه های خورشیدی متمرکز می شوند.

در قرن هفدهم گالیله با استفاده از تلسکوپ به کشف لکه های خورشیدی پرداخته و ویژگی های مختلف آنها از جمله چرخش خورشید به دور خود را شناسایی کرد. با این حال هیچ ارتباطی میان لکه ها و مغناطیس خورشید کشف نکرد.

لکه های خورشیدی توجه بسیاری را به خود جلب کرد و با پیشرفت تلسکوپ ها در قرن هفدهم آنها به دقت تحت نظر قرار گرفتند.
با این حال یک دوره ۷۰ ساله به نام «حداقل ماندور» مشاهده لکه های خورشیدی متوقف شد. اما در سال ۱۷۱۵ لکه ها دوباره ظاهر شدند و از آن زمان این لکه ها در دوره ای تقریباً ۱۱ ساله به طور متناوب ظاهر و ناپدید می شوند.

در سال ۱۸۵۹ ریچارد کریگنتون یک ستاره شناس آماتور هنگام کشیدن لکه های خورشیدی متوجه شد که یکی از آنها به طور ناگهانی از تاریکی به روشنایی تبدیل شد. این پدیده که «جوش خورشیدی» نامیده می شود تنها چند دقیقه به طول انجامید اما به دنبال آن طوفان های عظیم مغناطیسی و نوری به نام «رویداد کریگنتون» رخ داد.

تا آن زمان ارتباط واقعی میان خورشید و زمین ناشناخته بود اما در پی کشف مغناطیس خورشیدی توسط هیل به ویژه در کنار شواهد مربوط به چرخه ۱۱ ساله شفق های قطبی پیوند میان خورشید و زمین روشن تر شد.

مغناطیس خورشید به طور بنیادی بر اساس میدان های مغناطیسی در لکه های خورشیدی استوار است. این انرژی مغناطیسی می تواند به اشکال مختلفی آزاد شود مانند شعله های سفید نوری که توسط کریگنتون مشاهده شد یا تابش اشعه ایکس. گاز هایی که از لکه های خورشیدی به فضا پرتاب می شوند اگر به سمت زمین حرکت کنند ممکن است باعث طوفان های شفق قطبی شوند.

در حال حاضر در اوج فعالیت خورشیدی قرار داریم و احتمالاً تا دو سال آینده شاهد طوفان های مغناطیسی بزرگ تری خواهیم بود. این رویداد ها هم زیبایی دارند و هم خطرناک اما بی تردید جذابیت زیادی دارند.

انتهای پیام/