نحوه راه اندازی و آشنایی با تولید کفش کتونی
شاید افراد زیادی به فکر ایجاد تولیدی کفش باشند ولی در این مورد اطلاعات کافی نداشته و این فعالیت را به خوبی نمی‌شناسند ما در این قسمت سعی می‌کنیم تا با اطلاعاتی که گرد هم آوردیم تصویری کلی از این فعالیت را ارایه کنیم. ابتدا دو روش برای تولید کفش را مورد بررسی قرار خواهیم داد. یکی از راه‌ها سیر کلی تولیدات به صورت صنعتی و دیگری جزیی‌تر و نیمه صنعتی در قالب یک فعالیت سنتی‌تر بیان شده است. این مطالب به درک پایه‌ی تولید این محصول کمک می‌کند ولی اگر قصدتان جدی است، به خواندن این مقاله اکتفا نکرده و با متخصصین و مجربین مشورت کنید.
روش اول جهت تولید کفش
راه اولی که برای شما شرح می‌دهیم کلیات صنعتی تولید یک کفش اسکیچرز می‌باشد و فقط جهت آشنایی کلی با سیر صنعتی تولید کفش است. یک کفش از قسمت های مختلفی همچون زیره، رویه، پاشنه‌ها، تخته کفش، کفی قابل تعویض و لایه میانی تخته و کفی تشکیل شده است که اصلی‌ترین قسمت‌های هر کفش به حساب می‌آیند. البته یک کفش ممکن است قسمت‌هایی بیشتر از موارد ذکر شده داشته باشد که در گروه طراحی کفش قرار می‌گیرند نه قسمت‌های اصلی. حال به تشریح این قسمت‌ها می‌پردازیم.
زیره‌ی کفش (sole): به قسمت پایینی کفش می‌گویند که در بردارنده‌ی تخته، کفی و لایه‌ی میانی است.
تخته کفش: این قسمت از کفش تماس مستقیم با زمین دارد که متناسب با هر کفشی، نوع آن متفاوت می‌شود.
لایه‌ی میانی قسمت زیرین: این قسمت، میان تخته و کفی کفش قرار می‌گیرد که وظیفه آن جذب شوک است. این قسمت رابطه‌ی مستقیمی با نوع کفش دارد. به کار بردن این ناحیه به تولیدکننده بستگی دارد، حتی می‌توان آن را حذف نمود و وظیفه‌ی آن را به تخته کفش واگذار کرد.
کفی کفش: به پایین فضای داخلی یک کفش می‌گویند که با کف پا تماس دارد. کفی کفش را می‌توان قابل تعویض یا غیرقابل تعویض تولید کرد. کفی کفش برای راحتی، سلامتی و موارد دیگر مانند کنترل بو، رطوبت و ظاهر کفش، به ساختمان یک کفش افزوده شده است.
پاشنه: در قسمت تحتانی یک کفش (عقب) پاشنه‌ی آن قرار می‌گیرد که معمولا جنس آن با تخته کفش همسان است و هدف آن می‌تواند بلند قد نشان دادن فرد باشد یا مسطح کردن آن برای راحتی و کارهای عملی پا ( مانند رقص یا پیاده‌روی ).
رویه : رویه‌ی یک کفش قسمت‌های بالایی یک کفش است که پا را در کفش نگاه می‌دارد. به دلیل دید مستقیم، طراحی و دیزاین روی این ناحیه با نوع کفش رابطه دارد. رویه‌ی یک کفش ماهیت یک کفش را نمایان می‌کند و با دادن طرح‌های رویه به جذابیت آن کمک می‌کند. ساقه‌ی یک کفش در قسمت‌بندی اصولی یک کفش، جزیی از رویه به حساب می‌آید.
پروسه‌ی تولید کفش
تولید یک کفش از چهار مرحله در قالب یک مسیر پیشرفته پیروی می‌کند که عبارت است از برش اجزا، قسمت ماشین‌کاری ( دوخت و غیره )، ساخت و شکل‌دهی اجزا و تکمیل اجزا ( سرهم کردن ) و محفظه‌ی کفش. برای روشن‌تر شدن این مراحل آنها را تک به تک شرح داده‌ایم.
قسمت برش کفش
در این مرحله، قطعات و اجزا رویه‌ی کفش با لوازم مخصوص ( کاتر، چاقوی مخصوص و غیره ) ساخته می‌شود که می‌توان به آن شکل‌های مورد نیاز را داد. این کار احتیاج به مهارت بالایی دارد که دورریز زیادی تولید نشود. البته رویه‌ی یک کفش انواع مختلفی دارد که ما شکل ساده‌ی آن را که در کفش‌هایی با رویه‌ی ساده مورد استفاده قرار می‌گیرد، بازگو کردیم.
قسمت ماشینی تولید کفش
در این مرحله از تولید، قطعات جزیی توسط دستگاه‌های حرفه‌ای مرتبط جهت تکمیل رویه با هم دوخته می‌شوند. اول روی یک دستگاه تخت به هم وصل شده و سپس از فرم صاف خود به وسیله‌ی دستگاه به حالت سه بعدی تغییر یافته و سوراخ بندها طبق سفارش، به ترتیب روی آن ایجاد می‌شود.
سرهم کردن
در این قسمت اجزا ساخته شده توسط یک قالب، به شکل پا در می‌آید. اجزای مربوط روی قالب سوار شده و طی چندین عملیات به هم متصل می‌شوند.
قسمت تکمیل
در این قسمت متناسب با نوع کفش، اضافات هرس می‌شوند و برای ایجاد جذابیت، رنگ آمیزی، واکس و پولیش می‌شوند.
تولید کفش ( چرم مردانه )
در این قسمت تولید کفش به صورت جزیی‌تر و بومی‌تر ارایه شده است که برای تولیدات نیمه صنعتی کفش‌های چرمی استفاده می‌شود و بیشتر نگاهی تجربی به سیر تولید دارد.
نواحی جزیی‌تر
( موارد زیر نسبت به راه بالا جزیی‌تر و متناسب با نمونه است )
- رویه
- تخت بیرونی
- کفی
- نوار مغزی: باریکه‌ی چرمی نوارمانند که میان زیره و رویه‌ی کفش دوخته می‌شود.
- لایه‌ی میانه: میان کف و زیره‌ی کفش چسبانده می‌شود.
- پاشنه
- زیرپاشنه‌ها
- زیرپاشنه‌های گتر
- ساق‌پوش
مراحل تولید یک نوع از کفش ( چرم مردانه )
مراحل تولید کفش تمام چرم مردانه شامل سه قسمت اصلی تولید پس لایی ( رویه )، تولید قطعات زیرین و مونتاژ نهایی است که شرح مراحل تولید در ادامه ارایه می‌شود.
برش اولیه‌ی چرم رویه‌ی کفش: چرم‌های مصرفی در سردست و لبه‌ها دارای یکنواختی بوده و برای استفاده در رویه‌ی کفش مناسب نیست. برش اولیه توسط کاتر دستی برای حذف زواید چرم انجام می‌گیرد.
برش قطعات رویه: برش قطعات رویه توسط فردی ماهر، زبردست و با تجربه بوسیله‌ی پرس هیدرولیک و شابلون‌های برش انجام می‌شود. این شابلون‌ها تیغه‌ای و دو طرفه هستند و با معکوس کردن شابلون‌ها قطعات لازم برای لنگه مخالف کفش برش می‌خورد.
اشبالت: چرم طبیعی دارای ناهمگونی‌هایی در سطح خود است که برای استفاده در تولید کفش باید سطح آن هموار شود. به همین خاطر توسط ماشین اشپالت عمل مسطح‌سازی انجام می‌شود.
لویس: باید لبه‌های چرم و در نقاطی که روی آن دوخت‌و‌‌دوز انجام می‌گیرد نازک‌تر شود. این عمل توسط ماشین لویس انجام می‌شود.
چسب‌زنی و لب تا ( چکش‌زنی ): قسمت‌هایی که روی آنها قرار است دوخته شود پس از لویس کاری توسط چسب روی هم قرار گرفته با چکش‌زنی محکم می‌شود. این امر جهت سهولت و بالا رفتن دقت دوخت، انجام می‌شود.
دوخت: عمل دوخت قطعات با ماشین دوخت کف‌تخت و کف‌گرد انجام می‌شود.
عملیات تکمیلی: در صورت احتیاج دوخت، منگنه‌زنی و یا سوراخ‌کاری تزیینی روی کفش در این مرحله انجام خواهد شد.
برش اولیه‌ی چرم سنگین: این برش جهت حذف نقاط غیرقابل استفاده در قطعات کفی و پاشنه انجام می‌شود.
برش قطعات زیرین: این قطعات (شامل کفی، پاشنه و زیره‌ی کفش ) توسط پرسور و شابلون‌های تیغه‌ای برش داده می‌شوند.
اشپالت: دوباره عمل اشپالت برای همسطح شدن قطعات برش خورده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تهیه‌ی پاشنه: معمولاً پاشنه با توجه کوچکی قطعه از قسمت‌های دورریز زیر کفش تهیه می‌شود.
کارکشی: کارکشی عبارت از کشیدن پس‌لایی و کفی روی قالب کفش و ثابت کردن آن توسط میخ و چسب است.
میخ کشی: پس از خشک شدن چسب و ثابت شدن پس‌لایی و کفی روی قالب میخ‌ها کشیده می‌شود.
سمباده‌ی کف: محل اتصال زیره‌ی کفی و پس‌لایی یکنواخت نیست که توسط ماشین سمباده صاف می‌شود.
پرسازی و زیرچسبانی: با پرکردن حفره و برآمدگی‌های موجود در محل اتصال زیره به رویه، زیره‌ی کفش توسط چسب به رویه می‌چسبد مواد پرکننده معمولاً شامل خرده چرم، خاک اره و چسب است. در قسمت قوس پا و پاشنه، یک قطعه چوبی یا فلزی تحت عنوان پل قرار می‌گیرد.
برش شیار: در این مرحله عمل برش شیار دوخت زیر به رویه‌ی روی زیر به عمق نصف ضخامت زیره انجام می‌گیرد. ضمناً اضافات زیر نیز حذف می‌شود.
قالب‌گیری و لبه برگردان شیار: در این مرحله ابتدا لبه‌ی شیار توسط ماشین مخصوص برگردانده می‌شود، سپس قالب در می‌آید.
دوخت رویه به زیر: دوخت زیر به رویه توسط ماشین دوخت مخصوص انجام می‌شود.
لبه برگردان شیار: بعد از قرار گرفتن دوخت درون شیار و پس از چسب‌زنی شیار، لبه‌ی شیار مجدداً به حالت اول برگردانده شده که این عمل باعث حفظ نخ دوخت و عدم صدمه دیدن اتصال رویه به زیره خواهد شد.
سمباده‌ی کناره‌ی زیره: توسط ماشین سمباده‌زن کناره‌ی زیره بعد از برش دستی پرداخت و شکل‌دهی می‌شود.
نصب پاشنه: پاشنه‌های برش خورده توسط میخ نصب می‌شود.
سمباده‌ی اولیه پاشنه: برای فرم‌دهی عمل سمباده‌زنی پاشنه انجام می‌گیرد.
پرداخت نهایی: در این مرحله کناره‌ی پاشنه و زیره توسط سمباده نرم پرداخت می‌شود.
واکس‌زنی و عملیات تکمیلی: در این مرحله عمل فرم‌دهی لبه‌های زیر و واکس رویه‌ی کفش انجام می‌شود.
نصب کُلچه: در قسمت پاشنه از طرف داخل کفش یک قطعه چرم آستری به نام ” کلچه ” قرار می‌گیرد.
کنترل و جفت کردن کفش: پس از انجام کنترل نهایی و رفع عیوب کفش‌ها جفت شده برای بسته‌بندی آماده می‌شوند.
بسته‌بندی: کفش‌های تولیدی ابتدا در یک کیسه‌ی پلاستیکی و سپس در جعبه‌ی مقوایی مخصوص کفش قرار می‌گیرند. نهایتاً هر ۱۲ عدد از جعبه‌های کفش کنار هم قرار گرفته، توسط تسمه بسته‌بندی نهایی انجام می‌شود.
بسیاری از دوستان در مورد سرمایه لازم برای راه‌اندازی یک مجموعه تولیدی کفش سؤال می‌کنند. یک کارفرما برای راه‌اندازی تولیدی کفش حداقل نیاز به داشتن صد میلیون تومان سرمایه (در سال 1399)برای خرید تجهیزات موردنیاز نظیر چرخ، دستگاه برش، دستگاه پرس، اجاره محل و … دارد. در کنار این امر هزینه جهت خرید مواد اولیه و مدل‌سازی و … را نیز باید اضافه کنید که این موارد بین 50 تا 100 میلیون دیگر سرمایه نیاز دارد. در کل با حدود 150 تا 200 میلیون تومان می‌توانید یک تولیدی کفش راه‌اندازی کنید. اما بایستی این مورد را بدانید که این مبلغ سرمایه صرفاً برای شروع کار است.
تولیدی کفش از جمله مشاغلی هست که فراز و نشیب بسیاری دارد. برای محاسبه دقیق‌تر کسب‌وکارتان در تولید کفش کلیه احتمالات را باید در نظر بگیرید. ممکن است شما نتوانید برای مدت طولانی کفش‌های تولیدی خود را به فروش برسانید و باید اصطلاحاً از جیب بخورید. بهتر است بدانید که بسیاری از فروشندگان و خریداران کفش به‌صورت چکی خریدوفروش می‌کنند. اگر تازه‌کار هستید بهتر است کسی شما را به بازاریان و سایر کسبه‌ای که با آنها سروکار دارید معرفی کند. در صورتی که فروشندگان مواد اولیه و همکاران شما به شما اعتماد کنند می‌توانید به‌صورت شرایطی و قسطی مواد اولیه خریداری کنید.
هزینه‌هایی نظیر حقوق کارگران، مواد اولیه و… به‌صورت روزبه‌روز به هزینه‌های شما اضافه می‌شود. البته در صورتی که بتوانید کالای خود را به فروش برسانید این هزینه‌ها به‌سرعت جبران می‌شود. اما در کل هنگام راه‌اندازی تولیدی کفش بدترین حالت‌های ممکن را در نظر بگیرید زیرا کار تولیدی کفش فراز و نشیب زیادی دارد و ممکن است شما را با چالش‌های فراوانی روبرو کند.
اکثر افرادی که در زمینه تولید کفش فعالیت دارد مدت زمانی را به‌عنوان کارگر یا کارمند در مراکز تولید کفش فعالیت داشته‌اند. در صورتی که هیچ سابقه‌ای در زمینه تولید کفش ندارید پیشنهاد می‌دهیم به‌سرعت شروع به راه‌اندازی تولیدی کفش نکنید و برای مدتی در مراکز تولیدی کارکنید تا با بازار و شرایط کار این کالا آشنا شوید.
تولیدی کفش با فرصت‌ها و تهدیدهای فراوانی روبرو است. این کار نیاز به پشتکار و تلاش بسیار زیادی دارد هرگز این امر را مسئله‌ای ساده و راحت در نظر نگیرید و با دقت فراوان و آگاهی کامل به این حوزه وارد شوید. بسیاری از افراد با راه‌اندازی کارگاه تولید کفش توانسته‌اند موفقیت‌های چشم‌گیری دست پیدا کنند. اما بسیاری از افراد نیز به دلیل عدم توانایی در اداره کارگاه تولیدی کفش سرمایه خود را ازدست‌داده‌اند.
فروش کفش به‌صورت چکی:
یکی از چالش‌های تولیدکنندگان کفش، فروش کفش به‌صورت چکی هست. بازار کفش از جمله بازارهایی هست که در آن آمار چک برگشتی بسیار بالاست. متأسفانه افراد سودجو از شرایط فروش چکی در بازار کفش سوءاستفاده کرده و وارد این بازار شده‌اند. توصیه ما به تولیدکنندگان کفش این هست که همواره سعی کنند تولیدات خود را به‌صورت نقدی به فروش برسانند. در صورت فروش چک همواره سعی کنید با افرادی که کاملاً قابل‌اعتماد و مطمئن هستند معامله کنید.
دلایل عدم موفقیت در بازار کفش
تولید کفش همان‌طوری که شغلی پرسودی است، شغلی با ریسک بالایی نیز می‌باشد. تولیدکنندگان کفش بسیاری در مدت‌زمان کوتاهی دچار ورشکستگی شده‌اند و شاهد ازدست‌رفتن دارایی و سرمایه خود بوده‌اند. عدم موفقیت در زمینه تولید کفش دلایل فراوانی دارد که در زیر به توضیح برخی از این دلایل می‌پردازیم.
– عدم آشنایی کافی با پروسه تولید و فروش کفش
– نداشتن سرمایه کافی
– عدم توانایی در فروش محصولات
– عدم آشنایی با شرایط بازار
– تولید کفش‌های بی‌کیفیت
– عدم توانایی در جذب نیروهای کارآمد
– عدم توانایی در انتخاب مدل‌های جذاب
فروش کفش
توانایی در فروش کفش و کتونی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی هست که یک تولیدکننده باید داشته باشد. یک تولیدکننده اگر هرچقدر هم محصولات با کیفیتی تولید کند اما توان فروش نداشته باشد قطعاً شکست خواهد خورد. تولیدکننده از چند طریق می‌تواند محصولات خود را به فروش برساند؛ در زیر روش‌های فروش محصولات کفش را ذکر می‌کنیم.
عرضه در بازار کفش‌فروشان
در این روش که سنتی‌ترین روش فروش کفش است، تولیدکننده نمونه‌ای از تولیدات خود را به عمده‌فروشان مستقر در بازار کفش عرضه می‌کند. عمده‌فروشان نیز نمونه را به خریداران عمده نشان می‌دهند و در صورتی که خریداری برای کفش یافت شود عمده‌فروش سفارش تولید را به تولیدکننده می‌دهد.
عرضه در شهرستان‌ها
عرضه محصولات کفش در شهرستان‌ها نیز از روش‌های فروش کفش است. در این روش باتوجه‌به رفت‌وآمد فروشنده به شهرستان‌ها و ارائه قیمت‌های پایین در برخی شهرستان‌ها، تولیدکننده سود کمتری از فروش کفش به دست می‌آورد.
فروش از طریق شبکه‌های مجازی
در سال‌های اخیر تولیدکنندگان و فروشندگان کفش از شبکه‌های اجتماعی جهت فروش محصولات خود استفاده می‌کنند. استفاده از این شبکه‌های اجتماعی به‌قدری افزایش‌یافته است که بسیاری از فروشندگان صرفاً از این طریق اقدام به فروش محصولات خود می‌کنند. شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام و تلگرام جزو محبوب‌ترین شبکه‌های اجتماعی در حوزه کفش هستند. حتی مشتریانی که از طریق وب‌سایت با مجموعه‌ها تماس می‌گیرند درخواست ارسال آدرس شبکه‌های اینستاگرام و تلگرام فروشندگان و تولیدکنندگان می‌کنند. با این تفاصیل به‌شدت پیشنهاد می‌شود که تولیدکنندگان و فروشندگان به‌صورت ویژه اقدام به فعالیت در شبکه‌های اجتماعی ذکر شده نمایند.
منبع: فروشگاه کتونی برند