آشنایی با انواع علف کش باغات

علف کش ها مواد شیمیایی هستند که از رشد علف های هرز جلوگیری کرده و آنها را از بین می برند. روش آنها برای از بین بردن این گیاهان ناخواسته به اندازه گیاهانی که می کشند، متنوع است. اولین قدم برای درک عملکرد این سموم خواندن برچسب آنها است. برچسب علف کش ها به شما می گویند که چگونه از این سموم به طور ایمن و موثر استفاده کنید. استفاده از این سموم برای هر منظور یا روش دیگری غیر از آنچه در برچسب مشخص شده می تواند باعث خسارت جبران ناپذیری شود.

علف کش ها اغلب بر اساس محل اثر خود طبقه بندی می شوند ولی طبقه بندی توسط مکانیسم اثر (MOA) نیز نشان دهنده اولین آنزیم ، پروتئین یا مرحله بیوشیمیایی است که در گیاه پس از استفاده تحت تأثیر قرار می گیرد. در ادامه مقاله در نشریه جهان شیمی فیزیک چند نکته برای کمک به شما در استفاده ایمن و موثر از این سموم شرح داده خواهد شد لطفا ما را همراهی کنید.

انواع سموم علف کش

این سموم را می توان به دو دسته انتخابی و غیر انتخابی تقسیم کرد. انواع انتخابی برخی از علف های هرز را از بین می برد در حالی که به گیاهان دیگر هیچ آسیبی نمی رسانند. بر روی برچسب معمولا علف هرز هدف و همچنین گیاهان باغی که تحت تأثیر قرار نمی گیرند، ذکر شده است. علف کش رانداپ یک مواد بسیار عالی. علف کش های غیر انتخابی همانطور که از نام آن مشخص است می تواند تقریباً هر گیاهی را از بین ببرد. انواع انتخابی برای از بین بردن علف های هرز در چمن ها و باغ ها مفید هستند. انواع غیر انتخابی پاکسازی منطقه را هنگام راه اندازی باغ جدید آسان می کنند.

سموم انتخابی را می توان به علف کش های پیش از رویش و پس از رویش تقسیم کرد. علف کش های پیش از رویش به خاک اضافه می شوند و بلافاصله پس از ظهور نهال های جوان از بین می روند. علف کش های پس از رویش معمولاً روی اندام های هوایی یعنی شاخ و برگ گیاهان اعمال می شوند و در بافت گیاه جذب می شوند.

زمان استفاده از علف کش

سموم پیش رویشی معمولا پیش از جوانه زدن علف های هرز معمولاً در اواخر زمستان یا اوایل بهار استفاده می شود ، در حالی که سموم پس از رویش در بهار پس از شروع رشد گیاهان مورد استفاده قرار می گیرند. هنگام استفاده از این ترکیبات در باغ ها ، از گیاهانی که نمی خواهید آنها را از بین ببرید، مراقبت کنید. اگر علف هرز را شناسایی کرده باشید ، ممکن است بتوانید یک علف کش انتخابی پیدا کنید که بدون آسیب رساندن به گیاهان باغ ، علف های هرز را از بین ببرد.

سموم حاوی گلیفوزیت گزینه خوبی برای کنترل گیاهان و علف های هرز ناشناخته هستند زیرا آنها بیشتر علف های هرز را از بین می برند. قبل از استفاده از این سموم با ساختن محافظ های مقوایی که در اطراف علف هرز می توانید از سایر گیاهان باغ محافظت کنید. برای خرید علف کش به سایت معتبر مراجعه کنید.

روش استفاده از علف کش

کاربرد در خاک

علف کش هایی که به خاک اضافه می شوند معمولاً توسط ریشه یا شاخه های گیاهچه های در حال ظهور جذب می شوند و به عنوان تیمار پیش از کاشت یا قبل از رویش استفاده می شوند. عوامل مختلفی بر اثربخشی سموم مورد استفاده در خاک تاثیر می گذارند.

علف های هرز با استفاده از مکانیسم های غیر فعال و فعال ، علف کش ها را جذب می کنند. جذب علف کش در کلوئیدهای خاک یا مواد آلی اغلب مقدار قابل دسترس برای جذب علف های هرز را کاهش می دهد. موقعیت این سموم در لایه های خاک نیز بسیار مهم است و می تواند به صورت مکانیکی و در اثر بارندگی حاصل شود. این سموم در سطح خاک تحت چندین فرآیند قرار می گیرند که در دسترس بودن آنها را کاهش می دهد.

فراریت و فوتولیز دو فرآیند متداولی هستند که در دسترس بودن آنها را کاهش می دهند. بسیاری از سموم استفاده شده در از طریق شاخه های گیاهان جذب می شوند و در حالی که هنوز در زیر زمین هستند و منجر به مرگ یا آسیب آنها می شوند.

محلول پاشی

در محلول پاشی اندام های هوایی گیاه که روی سطح زمین قرار دارند تحت تاثیر سموم قرار گرفته و توسط بافت های در معرض جذب می شود. اینها به طور کلی علف کش های پس از رویش هستند که در سراسر گیاه جابجا می شوند (سیستمیک) یا در مکان خاصی باقی بمانند (تماسی). موانع خارجی گیاهان مانند کوتیکول ، موم ، دیواره سلول و غیره بر جذب و عملکرد این سموم تأثیر می گذارد.

ماندگاری سموم علف کش

اگر علف کش در مدت زمان کوتاهی از کاربرد خنثی شود (طی چند هفته یا چند ماه) دارای فعالیت باقیمانده کمی است – به طور معمول این امر به دلیل بارندگی یا واکنش در خاک است. علف کشی که با باقیمانده زیاد توصیف شده است برای مدت طولانی در خاک ماندگار خواهد بود. برای بعضی از ترکیبات ، فعالیت باقیمانده می تواند زمین را تقریباً برای همیشه عقیم کند.

نکات مهم هنگام استفاده از علف کش

اکثر این سموم برای حیوانات و انسان غیر سمی در نظر گرفته می شوند ، اما می توانند باعث مرگ تعداد قابل توجهی از گیاهان غیر هدف و حشرات وابسته به آنها شوند ، به خصوص در صورت استفاده از آنها به صورت هوایی.

زمان هایی وجود دارد که تنها راه خلاص شدن از شر علف های هرز مقاوم استفاده از علف کش است. در صورت نیاز به استفاده از علف کش نترسید ، اما در ابتدا روش های کنترل دیگر را امتحان کنید.

از کاربرد این سموم در روزهای بادی و نزدیک به آب های جاری خودداری کنید. همیشه هنگام استفاده از از ماسک محافظ ، دستکش و لباس های مخصوص استفاده کنید. هنگام اسپری علف کش ها ، اطمینان حاصل کنید که کودکان و حیوانات خانگی در محوطه سمپاشی نیستند. فقط به اندازه نیاز علف کش خریداری کنید و آن را در مکانی امن و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

تاثیرات زیست محیطی علف کش ها

این سموم علاوه بر سمیت حاد ناشی از بلعیدن مقدار قابل توجه و سمیت مزمن ناشی از مواجهه محیطی و شغلی در دوره های طولانی مدت ، سمیت گسترده ای دارند. برخی از آنها باعث ایجاد طیف وسیعی از عوارض سلامتی از بثورات پوستی تا مرگ می شوند.

مواجهه می تواند ناشی از مصرف مستقیم عمدی یا غیر عمدی ، کاربرد نادرست و در نتیجه تماس مستقیم علف کش با افراد یا حیات وحش ، استنشاق اسپری های هوایی یا مصرف مواد غذایی قبل از گذشتن دوره کارنس باشد.

تحت برخی شرایط ، علف کش های خاص می توانند از طریق شستشو یا رواناب سطحی منتقل شوند و آب های زیرزمینی یا منابع آب های سطحی دوردست را آلوده کند. به طور کلی ، شرایطی که باعث انتقال این سموم می شود شامل حوادث شدید مانند وقوع طوفان به ویژه کمی پس از استفاده از علف کش و خاک هایی با ظرفیت محدود برای جذب یا نگهداری علف کش ها است. خواص علف کش که احتمال انتقال را افزایش می دهد شامل ماندگاری (مقاومت در برابر تخریب) و حلالیت زیاد در آب است.

اثرات اکولوژیکی سموم علف کش

استفاده از سموم تجاری به طور کلی تأثیرات منفی روی جمعیت پرندگان دارد ، اگرچه این تأثیرات بسیار متغیر است و پیش بینی دقیق آنها اغلب به مطالعات میدانی نیاز دارد. مطالعات آزمایشگاهی گاهی اوقات تأثیرات منفی بر پرندگان را به دلیل مسمومیت بیش از حد تخمین زده و مشکلات جدی را که در این زمینه مشاهده نشده بود ، پیش بینی می کند.

بیشتر اثرات مشاهده شده به دلیل سمیت نیست ، بلکه به دلیل تغییر زیستگاه و کاهش فراوانی گونه هایی است که پرندگان از آنها به غذا یا پناهگاه استفاده می کنند. استفاده از این سموم در کشتزارهای مختلف می تواند باعث کاهش قابل توجه جمعیت پرندگان شود. حتی وقتی از علف کش هایی که سمیت کمی برای پرندگان دارند استفاده می شود ، میزان فراوانی بسیاری از گیاهانی را که پرندگان برای تغذیه به آنها تکیه می کنند ، کاهش می یابد.

استفاده زیاد از این سموم در مناطق کشاورزی گرمسیری یکی از عواملی است که در کاهش سودمندی چنین زمین های کشاورزی برای زمستان گذرانی پرندگان مهاجر نقش دارد. همچنین جمعیت قورباغه ها به دلیل استفاده از آنها در برخی مناطق کاهش یافته است.

فصل کشت گیاهان پاییزه و زمستانه فرا رسیده است و کشاورزان باید با شناختی که از علف های هرز مزارع خود دارند؛ نسبت به مقابله با آن ها (به همراه مشورت از کارشناسان) تا اندازه ممکن، به خاطر منافع اقتصادی خود و جلوگیری از زیان های وارده از علف هرز، با هر یک از روش هایی که برای آن ها امکان پذیر است به این کار مبادرت نمایند، که در غیر این صورت متحمل خساراتی خواهند شد.

آن چه به عنوان علف هرز به منزله معضلی برای کشاورزی شناخته می شود، در واقع بخش جدا نشدنی از طبیعت و چرخه حیات روی کره زمین است. اگر چه در مزارع کشت شده، میهمان ناخوانده نامیده می شود، اما در مراتع و چراگاه ها، ماده اولیه تغذیه حیوانات وحشی و اهلی است. به طور کلی هر گیاه ناخواسته ای در یک مزرعه می تواند علف هرز تلقی شود، چنانچه بوته های جو در مزرعه گندم علف هرز تلقی می شوند و باید برای حذف آن ها اقداماتی به عمل آورد.

علف هرز رقیب سرسختی برای محصولات گیاهی است که در تمامی فاکتورهای رشد مانند آب، مواد غذایی، نور، هوا و محل رشد با گیاه اصلی شریک و یا در واقع رقیب هستند. در بسیاری از موارد دیده شده که تهاجم یک علف هرز به یک مزرعه، تمامی محصولات رو از بین برده است. از آن جایی که ضرورت انتخاب روش مبارزه مبتنی بر شناخت علف هرز است، بنابراین داشتن اطلاعات اولیه از ویژگی های علف هرز ضروری به نظر می رسد.

علف هرز به چند روش طبقه بندی می شود:

1- مشخصات ظاهری : بر اساس تک لپه ای یا دو لپه ای بودن و بر اساس پهنک برگ (پهن برگ ها و کشیده برگ ها)

2- طبقه بندی بر اساس دوره زندگی یا طول عمر: (علف های هرز یکساله، دو ساله و چند ساله یا دایمی)

3- طبقه بندی بر اساس محیط زندگی: (مثل علف های هرز آبزی، علف های هرز مراتع و جنگل ها، علف های هرز شوری دوست، سایه دوست، اپی فیت و پارازیت)

4- طبقه بندی بر اساس روش تکثیر : بذر، ریزوم، غده و پیاز. با شناخت چگونگی تکثیر علف هرز به منظور کاهش اثرات زیان آورشان، باید با هر روش ممکن با آن ها مبارزه نمود. این مبارزه می تواند به روش های مختلف به اجرا در آید.

روش های مدیریت علف های هرز :

با فرا رسیدن زمان کشت محصولات مختلف در کشور، کشاورزان در هر منطقه جغرافیایی، متناسب با امکانات قابل دسترسی، باید آسان ترین و کم هزینه ترین روش را به کار ببرند. به طور کلی این روش ها به دو صورت فیزیکی و شیمیایی تقسیم می شوند.

پیشگیری از عوامل ورود تکثیر کننده علف هرز : اغلب کشاورزان به این امر توجه ندارند که بذور محصولات آلوده به علف هرز، ورود دام به مزارع برای چرای بقایای گیاهی و حتی آب آبیاری که از مسیرهای دور می آید می تواند موجب آلودگی مزارع به علف هرز شود. انتقال بذور هضم نشده علف هرز در مدفوع دام یا پرندگان وحشی، انتقال ریزوم و یا ساقه های ریشه دهنده برخی از گیاهان توسط ادوات کشاورزی از یک مزرعه به مزرعه دیگر قابل پیشگیری است. بوجاری محصولاتی از قبیل؛ غلات و حبوبات، اقدامی پیشگیرانه در انتقال بذور علف هرز به حساب می آید.

روش های فیزیکی مبارزه با علف هرز :

وجین کردن دستی : از قدیمی ترین روش های مبارزه با علف هرز است که با ادواتی ساده مانند؛ داس، بیل، بیلچه و فوکا، می توان جمعیت زیادی از علف هرز را از بین برد. این روش از موثرترین روش های کنترل به خصوص کنترل علف های هرز یکساله محسوب می گردد و اثر سوء کمی را بر محیط زیست دارد اما به دلیل هزینه بسیار و مشکل تامین کارگر، برای سطوح وسیع قابل استفاده نبوده و بیشتر توسط زارعینی صورت می گیرد که زمین های کوچکی در اختیار دارند و یا محصولاتی می کارند که روش های دیگر برای کنترل علف های هرز در آن ها وجود ندارد.