بهترین کرم برای درمان پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با التهاب و پوسته ریزی سریع سلول های پوست خود را نشان می دهد. این وضعیت می تواند باعث خارش درد و ناراحتی قابل توجهی شود و کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. اگر با لکه های قرمز و پوسته دار روی پوست خود درگیر هستید پیدا کردن راهی برای کنترل این علائم اولین قدم برای تسکین است. درمان های موضعی به خصوص کرم ها و پمادها اغلب اولین خط درمان برای مدیریت پسوریازیس خفیف تا متوسط هستند و می توانند به کاهش التهاب و پوسته ریزی کمک کنند. انتخاب کرم مناسب نیازمند شناخت انواع پسوریازیس علائم آن و گزینه های درمانی موجود است.

بیماری پسوریازیس چیست

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های سالم پوست حمله می کند. این حمله باعث تسریع چرخه زندگی سلول های پوست می شود به طوری که سلول ها به سرعت تولید شده و روی سطح پوست تجمع می یابند. نتیجه این فرآیند ایجاد پلاک های ضخیم قرمز رنگ و پوشیده از پوسته های نقره ای یا سفید است. این ضایعات معمولاً در نواحی مانند آرنج زانو پوست سر و پایین کمر ظاهر می شوند اما می توانند هر قسمت دیگری از بدن را نیز درگیر کنند.

برخلاف تصور برخی پسوریازیس مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. این بیماری می تواند در هر سنی شروع شود و شدت آن در افراد مختلف متفاوت است. پسوریازیس نه تنها بر پوست تاثیر می گذارد بلکه می تواند با مشکلات دیگری مانند آرتریت پسوریاتیک بیماری های قلبی عروقی و مشکلات روحی نیز همراه باشد.

علائم بیماری پسوریازیس

علائم پسوریازیس بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت است اما شایع ترین علامت آن ایجاد پلاک های قرمز و برجسته روی پوست است که با پوسته های ضخیم و نقره ای یا سفید پوشیده شده اند. این پلاک ها ممکن است با خارش سوزش یا درد همراه باشند. در برخی موارد پوست اطراف پلاک ها ممکن است ترک خورده و خونریزی کند. پسوریازیس می تواند ناخن ها را نیز تحت تاثیر قرار داده و باعث تغییر رنگ ضخیم شدن یا جدا شدن آن ها شود.

در پسوریازیس پوست سر پوسته ها شبیه به شوره سر به نظر می رسند اما ضخیم تر هستند. پسوریازیس در چین های پوستی (مانند زیر بغل یا کشاله ران) به صورت لکه های قرمز و براق بدون پوسته های ضخیم ظاهر می شود. شدت علائم ممکن است در طول زمان نوسان داشته باشد و دوره های شعله ور شدن و بهبودی را تجربه کند.

علت بیماری پسوریازیس

علت دقیق پسوریازیس به طور کامل مشخص نیست اما تحقیقات نشان می دهند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. این بیماری یک اختلال خودایمنی است؛ به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های خودی حمله می کند. در پسوریازیس سلول های T (نوعی سلول ایمنی) بیش از حد فعال شده و باعث التهاب و رشد سریع سلول های پوست می شوند.

عوامل محیطی مختلفی می توانند به عنوان محرک عمل کرده و باعث شعله ور شدن پسوریازیس در افراد مستعد شوند. این محرک ها شامل عفونت ها (مانند گلودرد استرپتوکوکی) آسیب به پوست (مانند بریدگی یا آفتاب سوختگی) استرس هوای سرد و خشک مصرف برخی داروها سیگار کشیدن و مصرف الکل هستند. شناخت و کنترل این عوامل می تواند به مدیریت بهتر بیماری کمک کند.

انواع پسوریازیس

پسوریازیس به انواع مختلفی طبقه بندی می شود که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند. شایع ترین نوع پسوریازیس پلاکی است که با پلاک های قرمز و پوسته دار مشخص می شود. پسوریازیس قطره ای به صورت ضایعات کوچک و قطره مانند ظاهر می شود و اغلب پس از عفونت ها دیده می شود. پسوریازیس معکوس در نواحی چین دار پوست ایجاد شده و براق است.

پسوریازیس پوستولی با تاول های چرکی مشخص می شود و می تواند موضعی یا گسترده باشد. پسوریازیس اریترودرمیک یک نوع نادر و شدید است که قرمزی گسترده پوست را در بر می گیرد و نیاز به درمان فوری دارد. آرتریت پسوریاتیک مفاصل را درگیر می کند. پسوریازیس ناخن باعث تغییرات در ناخن ها می شود و پسوریازیس پوست سر نیز نوع رایجی است که محدود به ناحیه سر است.

درمان پسوریازیس

هدف اصلی از درمان پسوریازیس کنترل علائم کاهش التهاب و جلوگیری از عود بیماری است. پسوریازیس درمانی قطعی ندارد اما روش های درمانی متعددی برای مدیریت آن وجود دارد. انتخاب روش درمانی به شدت بیماری نوع پسوریازیس وسعت درگیری پوست و پاسخ فرد به درمان های قبلی بستگی دارد. گزینه های درمانی شامل درمان های موضعی نور درمانی و داروهای سیستمیک (خوراکی یا تزریقی) هستند.

درمان اغلب به صورت مرحله ای انجام می شود؛ ابتدا با درمان های موضعی شروع شده و در صورت عدم پاسخ یا شدت بیشتر بیماری به سراغ نور درمانی یا داروهای سیستمیک می روند. در بسیاری از موارد ترکیبی از روش های درمانی برای دستیابی به بهترین نتیجه استفاده می شود. مدیریت استرس و رعایت سبک زندگی سالم نیز نقش مهمی در کنترل پسوریازیس ایفا می کنند.

نور درمانی پسوریازیس

نور درمانی یا فوتوتراپی یکی از روش های درمانی موثر برای پسوریازیس است که از اشعه ماوراء بنفش (UV) برای کاهش التهاب و کند کردن رشد سلول های پوست استفاده می کند. شایع ترین نوع نور درمانی شامل استفاده از نور UVB است که می تواند به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها استفاده شود. این روش معمولاً در کلینیک های تخصصی پوست انجام می شود اما دستگاه های خانگی UVB نیز برای برخی بیماران تجویز می شوند.

روش دیگر نور درمانی PUVA است که شامل مصرف یک داروی حساس کننده به نور به نام پسورالن و سپس قرار گرفتن در معرض نور UVA است. این روش برای موارد شدیدتر پسوریازیس استفاده می شود. لیزر اکزایمر نیز نوعی نور درمانی متمرکز است که برای درمان پلاک های پسوریازیس در نواحی محدودتر به کار می رود. نور درمانی می تواند عوارضی مانند قرمزی پوست و خارش داشته باشد.

داروهای خوراکی و تزریقی پسوریازیس

در موارد پسوریازیس متوسط تا شدید یا زمانی که درمان های موضعی و نور درمانی موثر نیستند پزشک ممکن است داروهای سیستمیک را تجویز کند. این داروها به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف شده و بر کل بدن تأثیر می گذارند به ویژه بر سیستم ایمنی. داروهای رایج سیستمیک شامل متوترکسات و سیکلوسپورین هستند که با سرکوب سیستم ایمنی به کاهش التهاب و رشد سلول های پوست کمک می کنند.

رتینوئیدهای خوراکی نیز برای کاهش سرعت تولید سلول های پوست استفاده می شوند. دسته جدیدتر داروها داروهای بیولوژیک هستند که به صورت تزریقی تجویز شده و بخش های خاصی از سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند. این داروها معمولاً برای موارد شدید پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شوند و می توانند بسیار موثر باشند. آپریملست نیز یک داروی خوراکی است که با مکانیسم متفاوتی عمل می کند.

درمان خانگی پسوریازیس

درمان های خانگی می توانند به عنوان مکمل درمان های پزشکی برای تسکین علائم پسوریازیس و بهبود کیفیت زندگی مفید باشند. مرطوب نگه داشتن پوست از اهمیت بالایی برخوردار است؛ استفاده منظم از مرطوب کننده ها می تواند خشکی و خارش را کاهش دهد. حمام کردن با آب ولرم و افزودن موادی مانند نمک اپسوم یا روغن های حمام نیز می تواند به تسکین پوست کمک کند. پس از حمام به آرامی پوست را خشک کرده و بلافاصله مرطوب کننده بزنید.

برخی مواد طبیعی مانند ژل آلوئه ورا به دلیل خواص ضد التهابی و مرطوب کنندگی می توانند به کاهش قرمزی و التهاب کمک کنند. سرکه سیب رقیق شده ممکن است برای تسکین خارش پوست سر مفید باشد (با احتیاط و رقیق شده استفاده شود). مدیریت استرس از طریق تکنیک های آرام سازی مانند یوگا یا مدیتیشن نیز می تواند در جلوگیری از شعله ور شدن بیماری موثر باشد. همچنین قرار گرفتن محدود و کنترل شده در معرض نور خورشید می تواند به برخی افراد کمک کند اما از آفتاب سوختگی باید به شدت پرهیز کرد.

درمان های موضعی بیماری پسوریازیس

درمان های موضعی پایه اصلی درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط محسوب می شوند. این درمان ها به صورت کرم پماد لوسیون ژل یا فوم مستقیماً روی نواحی آسیب دیده پوست استفاده می شوند. هدف از درمان های موضعی کاهش التهاب کاهش سرعت رشد سلول های پوست نرم کردن پوست و از بین بردن پوسته ها است. این روش درمانی معمولاً عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای سیستمیک دارد اما ممکن است برای نواحی وسیع درگیر یا موارد شدید پسوریازیس کافی نباشد.

اغلب درمان های موضعی نیاز به استفاده منظم دارند تا اثربخش باشند. انتخاب نوع درمان موضعی به محل ضایعات وسعت درگیری و شدت پسوریازیس بستگی دارد. برای مثال پمادها معمولاً برای پوست های خشک و ضخیم مناسب تر هستند در حالی که لوسیون ها و فوم ها برای نواحی مودار مانند پوست سر بهترند. ترکیب چندین درمان موضعی یا استفاده چرخشی از آن ها نیز ممکن است توسط پزشک توصیه شود.

انواع کرم و پماد برای پسوریازیس

کرم ها و پمادهای متعددی برای درمان پسوریازیس در دسترس هستند که هر کدام حاوی ترکیبات فعال متفاوتی هستند. کورتیکواستروئیدهای موضعی رایج ترین نوع هستند که در قدرت های مختلف موجودند و برای کاهش التهاب قرمزی و خارش استفاده می شوند. آنالوگ های ویتامین D مانند کلسپوتریول به کند کردن رشد سلول های پوست کمک می کنند. رتینوئیدهای موضعی نیز در کاهش التهاب و نرمال سازی رشد سلولی موثرند.

مهارکننده های کلسینورین برای نواحی حساس مانند صورت و ناحیه تناسلی که استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای قوی توصیه نمی شود مناسب هستند. قطران زغال سنگ یک درمان قدیمی تر است که به کاهش پوسته ریزی و خارش کمک می کند. همچنین ترکیباتی مانند اسید سالیسیلیک و اوره به لایه برداری پوسته های ضخیم کمک کرده و جذب سایر داروها را بهبود می بخشند. مرطوب کننده ها نیز نقش حیاتی در مدیریت پسوریازیس دارند و به تنهایی یا در کنار سایر درمان ها استفاده می شوند.

نحوه مصرف کرم پسوریازیس

نحوه صحیح مصرف کرم ها و پمادهای پسوریازیس برای دستیابی به بهترین نتیجه و کاهش عوارض جانبی بسیار مهم است. قبل از استفاده از کرم ناحیه درگیر را به آرامی با آب ولرم و یک پاک کننده ملایم شسته و کاملاً خشک کنید. سپس مقدار کمی از کرم را طبق دستور پزشک یا راهنمای محصول روی پلاک های پسوریازیس بمالید و به آرامی ماساژ دهید تا جذب شود.

میزان مصرف و دفعات آن (معمولاً یک یا دو بار در روز) به نوع کرم و شدت بیماری بستگی دارد. از استفاده بیش از حد کرم یا مالیدن آن روی پوست سالم اطراف پلاک ها خودداری کنید به خصوص در مورد کورتیکواستروئیدهای قوی. پس از استفاده دست های خود را بشویید مگر اینکه پسوریازیس دست ها را درمان می کنید. پوشاندن ناحیه پس از استفاده از برخی پمادها ممکن است جذب را افزایش دهد اما این کار باید با توصیه پزشک انجام شود.

عوارض جانبی کرم پسوریازیس

کرم ها و پمادهای پسوریازیس معمولاً عوارض جانبی موضعی دارند. کورتیکواستروئیدهای قوی ممکن است در صورت استفاده طولانی مدت یا نامناسب باعث نازک شدن پوست تغییر رنگ پوست ایجاد ترک های پوستی (استریا) آکنه و افزایش موهای زائد در محل مصرف شوند. استفاده طولانی مدت می تواند منجر به مقاوم شدن پوست به درمان و کاهش اثربخشی دارو شود.

آنالوگ های ویتامین D ممکن است باعث تحریک قرمزی یا سوزش در محل مصرف شوند. رتینوئیدهای موضعی نیز می توانند باعث خشکی قرمزی پوسته ریزی و حساسیت به نور خورشید شوند. مهارکننده های کلسینورین ممکن است در ابتدا باعث احساس سوزش یا خارش شوند. محصولات حاوی قطران زغال سنگ می توانند باعث تحریک پوست حساسیت به نور و لک شدن لباس شوند. قبل از استفاده از هر کرم جدید بهتر است یک تست حساسیت روی ناحیه کوچکی از پوست انجام دهید.

معرفی بهترین کرم برای درمان پسوریازیس

انتخاب «بهترین» کرم برای درمان پسوریازیس به شدت و محل ضایعات نوع پسوریازیس و پاسخ فردی بستگی دارد و معمولاً باید با مشورت پزشک متخصص پوست انجام شود. با این حال برخی دسته بندی های کلی از کرم ها و ترکیبات موثر وجود دارند که به طور گسترده برای مدیریت علائم پسوریازیس استفاده می شوند.

پماد کورتیکواستروئید

پمادهای کورتیکواستروئید به دلیل خاصیت ضد التهابی قوی یکی از رایج ترین و موثرترین درمان های موضعی برای پسوریازیس هستند. این پمادها در قدرت های مختلفی از ملایم (مانند هیدروکورتیزون) تا قوی موجودند. کورتیکواستروئیدهای قوی برای پلاک های ضخیم و مقاوم در نواحی مانند آرنج و زانو استفاده می شوند در حالی که کورتیکواستروئیدهای ملایم تر برای نواحی حساس مانند صورت کشاله ران و زیر بغل مناسب ترند. این پمادها به سرعت قرمزی تورم و خارش را کاهش می دهند اما استفاده طولانی مدت از انواع قوی آن ها می تواند عوارض جانبی داشته باشد.

آنالوگ ویتامین D

آنالوگ های ویتامین D مانند کلسپوتریول (کلسی پوتریول) و کلسیتریول به تنظیم رشد و تکثیر سلول های پوست کمک کرده و سرعت تولید بیش از حد سلول ها را در پلاک های پسوریازیس کاهش می دهند. این ترکیبات به تنهایی یا در ترکیب با کورتیکواستروئیدها استفاده می شوند و معمولاً اثربخشی خوبی دارند. استفاده از آن ها به خصوص در ترکیب با کورتیکواستروئیدها می تواند اثربخشی را افزایش داده و نیاز به کورتیکواستروئیدهای قوی را کاهش دهد. عوارض جانبی آن ها معمولاً شامل تحریک یا قرمزی خفیف در محل مصرف است.

مرطوب کننده ها

مرطوب کننده ها بخش ضروری از برنامه درمانی پسوریازیس هستند حتی اگر به تنهایی پسوریازیس را درمان نکنند. آن ها به حفظ رطوبت پوست کاهش خشکی خارش و پوسته ریزی کمک می کنند و می توانند باعث نرم تر شدن پلاک ها و کاهش ترک خوردگی شوند. استفاده منظم از مرطوب کننده های غلیظ به خصوص پس از حمام می تواند سد پوستی را تقویت کرده و از تحریک بیشتر جلوگیری کند. مرطوب کننده ها می توانند به جذب بهتر سایر داروهای موضعی نیز کمک کنند. محصولاتی که حاوی اوره اسید لاکتیک سرامیدها یا گلیسیرین هستند معمولاً برای پوست های خشک پسوریازیس مفیدند.

کرم پسوس رام

کرم پسوس رام یکی از محصولاتی است که برای بهبود علائم پسوریازیس معرفی شده است. این کرم معمولاً حاوی ترکیبات گیاهی و مرطوب کننده است که با هدف کاهش التهاب خارش و پوسته ریزی فرموله شده است. استفاده از این نوع کرم ها می تواند به تسکین ناراحتی های ناشی از پسوریازیس و بهبود وضعیت ظاهری پوست کمک کند. مانند هر محصول موضعی دیگر توصیه می شود قبل از استفاده گسترده آن را روی ناحیه کوچکی از پوست تست کنید و در صورت لزوم با پزشک یا داروساز مشورت نمایید.

کرم پسوریازیس سریتا

کرم پسوریازیس سریتا نیز از جمله محصولاتی است که به طور خاص برای افراد مبتلا به پسوریازیس طراحی شده است. این کرم معمولاً حاوی ترکیبات فعالی است که به کاهش التهاب ترمیم سد دفاعی پوست و کاهش پوسته ریزی کمک می کنند. محصولاتی مانند کرم ترمیم کننده پوسته های بدن سریتا برای پوست های خشک و مستعد پسوریازیس فرموله شده اند. استفاده منظم از این کرم ها می تواند به بهبود علائم و افزایش راحتی فرد کمک کند. برای بهترین نتیجه طبق دستورالعمل روی بسته بندی یا توصیه پزشک استفاده شود.

کرم پسوریازیس بتاکید

کرم پسوریازیس بتاکید یکی دیگر از کرم های موجود در بازار برای مدیریت علائم پسوریازیس است. این کرم نیز مانند سایر محصولات تخصصی پسوریازیس با هدف تسکین خارش قرمزی و کمک به رفع پوسته ها فرموله می شود. ترکیبات موجود در آن ممکن است شامل عوامل ضد التهاب مرطوب کننده و لایه بردار ملایم باشد. استفاده از این کرم می تواند به بهبود وضعیت پوست و کاهش ناراحتی های ناشی از بیماری کمک کند. توصیه می شود قبل از استفاده با یک متخصص پوست مشورت نمایید تا از مناسب بودن آن برای شرایط خاص شما اطمینان حاصل کنید.

بهترین کرم برای پسوریازیس سر

پسوریازیس پوست سر یک شکل رایج از این بیماری است که نیاز به درمان های موضعی خاص خود دارد. شامپوها لوسیون ها ژل ها و فوم ها معمولاً برای پسوریازیس سر ترجیح داده می شوند زیرا استفاده از آن ها در میان موها آسان تر است. شامپوهای دارویی حاوی قطران زغال سنگ یا اسید سالیسیلیک می توانند به کاهش پوسته ریزی و التهاب کمک کنند. کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی تر به صورت لوسیون یا فوم نیز اغلب برای کنترل التهاب و خارش شدید در این ناحیه تجویز می شوند.

آنالوگ های ویتامین D به صورت محلول یا ژل نیز برای درمان پسوریازیس سر استفاده می شوند. در موارد مقاوم ممکن است از ترکیب چندین محصول یا درمان های دیگر مانند نور درمانی هدفمند (لیزر اکزایمر) استفاده شود. استفاده منظم از نرم کننده ها پس از شامپو زدن نیز می تواند به کاهش خشکی و بهبود وضعیت پوست سر کمک کند. انتخاب بهترین محصول به شدت پسوریازیس و ترجیح فرد بستگی دارد.

بهترین کرم برای پسوریازیس تناسلی

پسوریازیس در ناحیه تناسلی به دلیل حساسیت بالای پوست در این منطقه نیاز به درمان های موضعی بسیار ملایم دارد. استفاده از کورتیکواستروئیدهای قوی در این ناحیه می تواند به سرعت باعث نازک شدن پوست و سایر عوارض جانبی شود. بنابراین کورتیکواستروئیدهای موضعی با قدرت پایین تا متوسط معمولاً اولین انتخاب هستند و باید برای دوره های کوتاه و تحت نظر پزشک استفاده شوند.

مهارکننده های کلسینورین مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس نیز گزینه های درمانی موثری برای پسوریازیس تناسلی هستند. این داروها فاقد استروئید بوده و خطر نازک شدن پوست را ندارند بنابراین می توانند برای استفاده طولانی تر در این ناحیه حساس مناسب باشند. مرطوب کننده های ملایم و فاقد عطر نیز برای حفظ رطوبت و کاهش تحریک توصیه می شوند. از مصرف محصولات حاوی عطر الکل یا سایر مواد تحریک کننده در این ناحیه باید پرهیز کرد.

بهترین کرم برای پسوریازیس ناخن

پسوریازیس ناخن می تواند باعث تغییراتی مانند ضخیم شدن تغییر رنگ فرورفتگی (Pitting) و جدا شدن ناخن از بستر آن شود و درمان آن اغلب دشوار است. درمان های موضعی برای پسوریازیس ناخن معمولاً به صورت لاک یا محلول هایی استفاده می شوند که بتوانند به بستر ناخن نفوذ کنند. کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی به صورت محلول یا لاک ناخن ممکن است تجویز شوند و نیاز به استفاده منظم و طولانی مدت دارند.

آنالوگ های ویتامین D به صورت محلول نیز می توانند به بهبود پسوریازیس ناخن کمک کنند. در برخی موارد تزریق کورتیکواستروئید به بستر ناخن توسط پزشک انجام می شود. لایه برداری شیمیایی یا برداشتن ناخن در موارد شدید ممکن است در نظر گرفته شود. مرطوب نگه داشتن ناخن ها و کوتیکول اطراف آن ها نیز می تواند به بهبود وضعیت کمک کند. درمان پسوریازیس ناخن اغلب زمان بر است و ممکن است نیاز به صبر و پیگیری داشته باشد.

آیا پسوریازیس واگیر دارد؟

خیر پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است و مسری نیست. شما نمی توانید پسوریازیس را از فرد دیگری بگیرید یا آن را به فرد دیگری منتقل کنید.

تفاوت اگزما و پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس معمولاً با پلاک های قرمز و ضخیم با پوسته های نقره ای مشخص می شود در حالی که اگزما اغلب به صورت نواحی قرمز خشک و خارش دار با پوسته های ریزتر ظاهر می شود.

چه موقع برای درمان پسوریازیس به دکتر پوست مراجعه کنیم؟

هنگامی که علائم جدیدی مشاهده می کنید شدت بیماری افزایش می یابد درمان های خانگی یا بدون نسخه موثر نیستند یا علائم بر کیفیت زندگی شما تاثیر منفی می گذارند باید به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.

آیا بیماری پوستی پسوریازیس قابل درمان است؟

در حال حاضر پسوریازیس درمانی قطعی ندارد اما با استفاده از روش های درمانی موجود می توان علائم آن را کنترل کرد و بیماری را مدیریت نمود تا کیفیت زندگی فرد بهبود یابد.

برای درمان پسوریازیس چه بخوریم؟

هیچ رژیم غذایی واحدی برای همه مبتلایان به پسوریازیس وجود ندارد اما برخی افراد با رعایت رژیم غذایی ضد التهابی مصرف امگا ۳ و کاهش مصرف قند چربی های اشباع و الکل بهبود علائم را گزارش کرده اند. مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه توصیه می شود.

آیا پسوریازیس خطرناک است؟

پسوریازیس به طور کلی تهدید کننده زندگی نیست اما اشکال شدید و نادر آن مانند پسوریازیس اریترودرمیک می تواند خطرناک باشد و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. همچنین پسوریازیس با افزایش خطر برخی بیماری های دیگر همراه است.

قاتل پسوریازیس چیست؟

عبارت «قاتل پسوریازیس» یک اصطلاح غیرعلمی است. هیچ درمان واحدی برای ریشه کن کردن کامل پسوریازیس وجود ندارد اما درمان های موثر زیادی برای کنترل علائم و مدیریت بیماری در دسترس هستند.

آیا استفاده از گیاهان دارویی برای درمان پسوریازیس موثر است؟

برخی گیاهان دارویی مانند آلوئه ورا زردچوبه و عصاره سدر ممکن است به کاهش التهاب و تسکین علائم پسوریازیس در برخی افراد کمک کنند اما اثربخشی آن ها متفاوت است و باید با احتیاط و ترجیحاً با مشورت پزشک استفاده شوند.

پسوریازیس از چه سنی شروع می شود؟

پسوریازیس می تواند در هر سنی شروع شود اما اغلب در دو دوره سنی شایع تر است: بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی و بین ۵۰ تا ۶۰ سالگی. با این حال ممکن است در کودکان و افراد مسن نیز ظاهر شود.