معرفی فیلم دیدی (Dìdi)

تاحالا شده حس کنی تو دنیای نوجوونی گم شدی و دنبال یه راهی برای پیدا کردن خودت می گردی؟ فیلم دیدی (Dìdi) 2024 دقیقاً همین حس و حال رو براتون زنده می کنه. این فیلم یه کمدی-درام جذاب و خیلی واقعی از شان وانگ هست که با یه نگاه کاملاً صمیمی و دوستانه، دوران پر از چالش بلوغ رو به تصویر می کشه و حسابی توی جشنواره ساندنس درخشید و جایزه برد. اگه دنبال یه فیلم می گردید که هم خنده دار باشه، هم تلنگر بزنه و هم حرف دل خیلی از نوجوون ها رو بزنه، دیدی همون چیزیه که دنبالش هستید.

خلاصه، دیدی فقط یه فیلم نیست؛ یه جور سفر به گذشته است برای کسایی که نوجوونی رو تجربه کردن و یه آینه تمام نما برای نوجوون های امروزی. این فیلم با اینکه داستان یه پسر تایوانی-آمریکایی رو روایت می کنه، اما حرفاش جهانیه و به دل هر کسی که روزی نوجوون بوده و با چالش های این دوران دست و پنجه نرم کرده، می شینه. بیاید با هم بریم ته و توی این فیلم رو دربیاریم و ببینیم چرا اینقدر سر و صدا کرده و چی داره که اینقدر جذابش کرده.

شناسنامه فیلم دیدی (Dìdi) – همه چیزهایی که باید بدونی

قبل از اینکه شیرجه بزنیم تو داستان و تحلیل فیلم، بیاین یه نگاهی به مشخصات اصلی فیلم دیدی بندازیم. این اطلاعات بهتون کمک می کنه یه دید کلی و جامع از فیلم داشته باشید و بدونید با چه اثری طرف هستید. این فیلم با اینکه اولین تجربه کارگردانی شان وانگ هست، اما کلی جوایز مهم گرفته و نشون داده که استعدادش حرف نداره.

عنوان	توضیحات
نام اصلی فیلم	Dìdi
سال ساخت و اکران	2024
ژانر	کمدی-درام، نیمه اتوبیوگرافیک، بلوغ (Coming-of-age)
کارگردان و نویسنده	شان وانگ (Sean Wang)
بازیگران اصلی	ایریس یانگ (Iris Wang) در نقش کریس دیدی وانگ لیر وانگ (Lee-Liang Wang) در نقش مادر جین چن (Joan Chen) در نقش مادربزرگ آشلی لای (Ashley Lai) در نقش ویویان (خواهر)
مدت زمان	90 دقیقه
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
زبان	انگلیسی، چینی (ماندارین)
جوایز و افتخارات	جشنواره فیلم ساندنس 2024: جایزه تماشاگران (U.S. Dramatic Competition) جشنواره فیلم ساندنس 2024: جایزه ویژه هیئت داوران برای گروه بازیگری (U.S. Dramatic Competition)

خلاصه داستان فیلم Dìdi – سفری در کشف هویت یک نوجوان مهاجر

خب، حالا که با شناسنامه فیلم آشنا شدیم، بریم سراغ قلب ماجرا، یعنی داستان فیلم دیدی. این فیلم، داستان کریس دیدی وانگ رو روایت می کنه، یه پسر 13 ساله تایوانی-آمریکایی که تابستون سال 2008 رو توی فرمونت، کالیفرنیا می گذرونه. کریس با مادرش، مادربزرگش و خواهر بزرگ ترش، ویویان، زندگی می کنه. پدرش هم برای کار تو تایوان زندگی می کنه و این غیبت پدر، یه جورایی تو خانواده شون حس می شه و چالش هایی رو به وجود میاره.

دیدی، درست مثل خیلی از نوجوونای دیگه، دنبال جا انداختن خودشه. اون عاشق اسکیت بورده و کلی تلاش می کنه که تو یوتیوب معروف بشه. یادتونه اون سال ها یوتیوب تازه داشت جون می گرفت و همه می خواستن یوتیوبر بشن؟ دیدی هم دقیقاً تو همین حال و هواست. اون با دوستاش، فهد و سوپ، کلی ویدیو می سازه، اما راستش خیلی هم موفق نیست.

رابطه دیدی با خواهرش، ویویان، هم پر از کشمکش و لجبازیه. دعواهاشون با اینکه بامزه اس، اما نشون می ده چقدر تو سن نوجوونی، رابطه خواهر و برادری می تونه پیچیده باشه. کریس تازه با یه دختر به اسم مادی آشنا شده و رابطه شون تو اینترنت شکل گرفته. اما اولین قرار حضوری شون اونجوری که باید، پیش نمی ره. مادی یه حرفی می زنه که کریس رو ناراحت می کنه و بهش برمی خوره؛ می گه اون به عنوان یه آسیایی جذابه. این حرف باعث می شه کریس مادی رو تو فضای مجازی بلاک کنه و همین مسئله، تو روابط اجتماعی ش مشکلاتی رو ایجاد می کنه. دیگه نمی دونه تو این جور موقعیت ها چطور رفتار کنه و حسابی بهم می ریزه.

توی خونه هم اوضاع همیشه آروم نیست. مادر کریس، چوونگسینگ، با مادربزرگ (نای نای) سر مسائل تربیتی و غیبت پدر کریس، مدام بحث و جدل دارن. این مشاجرات، فضای خونه رو یه کم سنگین می کنه. در کنار همه این ها، کریس از طریق دوستای جدیدش وارد جمع اسکیت بوردبازها می شه. این آشنایی های جدید، براش تجربه های تازه ای رو رقم می زنه، مثل امتحان کردن الکل یا حتی ماریجوانا. این چیزا تو اون سن و سال، همش از یه حس کنجکاوی و تلاش برای پیدا کردن جایگاه تو جمع های جدید نشأت می گیره.

در نهایت، تابستون به پایان می رسه و ویویان برای دانشگاه رفتن، خونه رو ترک می کنه. اما قبل از رفتنش، با کریس آشتی می کنه و انگار یه سنگینی از دوش هر دو برداشته می شه. کریس هم سعی می کنه روابطش رو با دوستاش و خانواده اش بهتر کنه. با شروع دبیرستان، یه تلاش جدید برای آشتی با مادی می کنه و حتی به باشگاه هنرهای تجسمی می پیونده. این نشون می ده که دیدی کم کم داره راه خودشو پیدا می کنه و می فهمه که برای صلح با خودش، باید یه تغییراتی تو زندگیش ایجاد کنه.

داستان دیدی به زیبایی نشون می ده که چطور یه نوجوون توی دنیای پر از تغییراتش، همزمان با چالش های بلوغ، روابط خانوادگی پیچیده و مسائل فرهنگی دست و پنجه نرم می کنه.

بررسی و تحلیل: چرا دیدی یک تجربه تماشایی و متفاوت است؟

حالا وقتشه که عمیق تر بشیم تو فیلم دیدی و ببینیم چی باعث شده این فیلم اینقدر مورد توجه قرار بگیره و چرا باید حتماً تماشاش کنید. دیدی فقط یه داستان ساده از نوجوونی نیست؛ یه کار هنریه که با ظرافت و صداقت، لایه های مختلف زندگی یه نوجوون رو نشون می ده.

ژانر و سبک: ترکیب کمدی و درام بدون اغراق

یکی از نقاط قوت اصلی فیلم دیدی، ترکیب بی نقص کمدی و درامه. خیلی از فیلم ها سعی می کنن مخاطب رو به زور بخندونن یا اشکشو دربیارن، اما دیدی این کار رو خیلی طبیعی و روان انجام می ده. موقعیت های خنده دار فیلم از دل اشتباهات و شیطنت های کریس سرچشمه می گیره، همون اشتباهاتی که شاید خیلی از ما تو نوجوونی خودمون یا دوستامون دیدیم. اصلاً فکرشو بکن، یه پسر سیزده ساله که می خواد اسکیت سوارا رو فیلم بگیره اما بلد نیست دوربین رو درست دستش بگیره! این ها خودشون سوژه های کمدی فوق العاده ای هستن که بدون نیاز به ادا و اطوار، لبخند رو به لبت میارن.

از طرف دیگه، لحظات دراماتیک فیلم هم همین قدر واقعیه. دعواهای کریس با خواهرش، یا بحث های مادر و مادربزرگ، همگی مشکلات روزمره یه خانواده مهاجر رو نشون می ده. این رویکرد واقع گرایانه و صمیمی، فیلم رو خیلی ملموس و قابل درک می کنه. حس می کنی داری زندگی یه خانواده واقعی رو از نزدیک می بینی، نه یه فیلمنامه ای که صرفاً برای نمایش ساخته شده.

تم های اصلی و پیام ها: لایه های پنهان یک فیلم ساده

فیلم دیدی، با اینکه در نگاه اول ساده به نظر می رسه، اما کلی تم و پیام مهم رو تو خودش جا داده که هر کدومش می تونه ساعت ها بحث ایجاد کنه:

بحران بلوغ و هویت یابی

مهم ترین تم فیلم، همین بحران بلوغ و هویت یابیه. کریس تو سنی قرار داره که داره از کودکی به بزرگسالی قدم می ذاره. تو این مسیر، دنبال خودشه؛ می خواد بفهمه کیه، چی می خواد، و چطور باید تو دنیای اطرافش جا بگیره. تلاشش برای یوتیوبر شدن، دوست پیدا کردن، امتحان کردن چیزای جدید، همش بخشی از همین مسیر پر پیچ و خم هویت یابیه. فیلم به زیبایی نشون می ده که خودباوری و پیدا کردن خود واقعی، چقدر می تونه چالش برانگیز باشه، مخصوصاً وقتی تو یه جامعه جدید زندگی می کنی.

تجربه مهاجرت و تفاوت های فرهنگی

همونطور که می دونید، خانواده کریس یه خانواده تایوانی هستن که تو آمریکا زندگی می کنن. این موضوع، بعد جدیدی به فیلم اضافه می کنه. چالش های زندگی یه مهاجر نسل دوم، شکاف بین نسل ها، و تفاوت ارزش ها و فرهنگ ها، همگی به خوبی تو فیلم به تصویر کشیده شده. کریس هم باید با چالش های بلوغ دست و پنجه نرم کنه، هم با تعارضات فرهنگی خودش به عنوان یه تایوانی-آمریکایی. این لایه از فیلم، برای خیلی از خانواده های مهاجر تو دنیا قابل لمس و ارتباطه.

روابط خانوادگی: پیچیدگی های یک پیوند ناگسستنی

پویایی روابط خانوادگی تو فیلم دیدی، حرف نداره. رابطه خواهر و برادری کریس و ویویان، رابطه مادر و مادربزرگ، و حتی تأثیر غیبت پدر روی جو خانواده، همه و همه با جزئیات نشون داده شده. فیلم به ما نشون می ده که حتی تو دعواها و سوءتفاهم ها، یه عشق و پیوند عمیق خانوادگی وجود داره که در نهایت باعث میشه اعضا به هم نزدیک تر بشن. این فیلم یه جوریه که بهت نشون میده خانواده یعنی چی.

تأثیر شبکه های اجتماعی: نوستالژی یوتیوب در دهه 2000

فیلم تو سال 2008 اتفاق می افته، زمانی که یوتیوب تازه داشت جهانی می شد و بین نوجوون ها حسابی رواج پیدا می کرد. دیدی به خوبی نقش یوتیوب رو تو زندگی نوجوونای اون دوره نشون می ده. تلاش کریس برای معروف شدن تو یوتیوب، آرزوهاش برای دیده شدن و رقابت هایی که تو این فضا وجود داشت، همه یه نوستالژی شیرین برای کساییه که اون دوران رو تجربه کردن و یه نگاه جالب برای نسل های جدیدتر.

صلح با خود و پذیرش تغییر

مسیر کریس تو فیلم، یه جورایی مسیر رسیدن به بلوغ عاطفی و صلح با خودشه. اون یاد می گیره که چطور با نقص ها و اشتباهاتش کنار بیاد، چطور با خودش و اطرافیانش صادق باشه، و چطور وضعیت خودش و خانواده اش رو بپذیره. این مسیر پر از درس و تجربه اس که نه تنها برای نوجوون ها، بلکه برای هر کسی که دنبال رشد و خودشناسیه، مفیده.

کارگردانی شان وانگ: یه شروع پرقدرت

شان وانگ، کارگردان و نویسنده فیلم، با استفاده از عناصر نیمه اتوبیوگرافیک (یعنی داستان تا حدی از زندگی خودش الهام گرفته شده)، یه داستان اصیل و فوق العاده قابل لمس خلق کرده. این خیلی مهمه که کارگردان از تجربه شخصی خودش استفاده کنه، چون باعث میشه داستان حسابی واقعی و صادقانه به نظر برسه. وانگ تونسته به خوبی بازیگران جوون فیلم رو هدایت کنه و یه فضای نوستالژیک دهه 2000 رو به وجود بیاره که بیننده رو قشنگ می بره به اون دوران.

نقش آفرینی بازیگران: باورپذیری در اوج

بازی ایریس یانگ در نقش دی دی، واقعاً دیدنیه. اون تونسته شخصیت کریس رو با تمام پیچیدگی هاش، چه خنده دار و چه غمگین، باورت پذیر بازی کنه. وقتی فیلم رو می بینی، حس می کنی این پسر همون نوجوون کنار خونه اته یا حتی خودت تو اون سنی. بازیگران نقش های مکمل، مخصوصاً مادر و خواهر، هم عملکرد قوی ای دارن و شیمی بینشون واقعاً عالیه. این باعث می شه که روابط خانوادگی تو فیلم، خیلی واقعی و ملموس باشه.

نکات مثبت برجسته: چرا دیدی رو از دست ندیم؟

فیلم دیدی پر از نکته های مثبته که ارزش تماشا کردن رو حسابی بالا می بره:

• خلق نوستالژی دهه 2000: اگه اون دوران رو تجربه کردی، فیلم تو رو حسابی می بره به حال و هوای اون سال ها. یوتیوب تازه وارد، لباس ها، موسیقی و فضای اون موقع رو خیلی خوب به تصویر می کشه.
• فیلمبرداری و اتمسفرسازی باورپذیر: دوربین، صحنه ها رو جوری ثبت می کنه که انگار خودت اونجا هستی. فضا و اتمسفر فیلم، کاملاً متناسب با داستان و سال 2008 هست و حسابی تو دل آدم می شینه.
• طنز طبیعی و غیرتحمیلی: کمدی فیلم از موقعیت های واقعی زندگی سرچشمه می گیره و هیچ وقت حس نمی کنی که فیلم داره به زور تو رو می خندونه. همین طبیعی بودنش، خنده ها رو دلنشین تر می کنه.
• قابل ارتباط بودن داستان: با اینکه داستان یه خانواده مهاجره، اما تم های بلوغ، هویت یابی، روابط خانوادگی و پیدا کردن جایگاه تو دنیا، تم های جهانی هستن که طیف وسیعی از مخاطبان می تونن باهاشون ارتباط برقرار کنن.

نکات قابل بحث (معایب جزئی یا دیدگاه های متفاوت)

البته، هیچ فیلمی بی نقص نیست و دیدی هم چند تا نکته قابل بحث داره که بد نیست بهش اشاره کنیم. یکی از این نکات، پایان بندی فیلمه. بعضی از منتقدان و تماشاگران معتقدن که پایان فیلم کمی مبهم یا حتی ضعیف به نظر می رسه. کریس به مدرسه برمی گرده و قرار نیست همه چیز سیاه باشه، اما اون تحول شخصیتی که انتظار داریم تو دی دی اتفاق بیفته، به طور کامل به تصویر کشیده نمی شه. انگار کارگردان تو قسمت های آخر کمی تردید داشته که داستان رو چطور تموم کنه.

حس می شه که پایان فیلم، به جای اینکه یه نقطه اوج یا یه جمع بندی قوی باشه، یه جور شروع دوباره اس و خیلی چیزها رو به عهده ذهن بیننده می ذاره. شاید هدف کارگردان این بوده که نشون بده بلوغ یه فرآیند ادامه داره و قرار نیست تو یه لحظه همه چیز حل بشه، اما به هر حال، برای بعضی ها ممکنه یه پایان ناامیدکننده باشه. با این حال، این ضعف جزئی، به هیچ وجه از ارزش کلی فیلم کم نمی کنه.

راستش رو بخوای، دیدی یه فیلمیه که با وجود سادگی ظاهری، عمق زیادی داره و می تونه کلی حرف برای گفتن داشته باشه. واقعاً یه تجربه تماشاییه که باید امتحانش کنی.

جوایز و بازخورد منتقدان: نگاهی به تحسین ها و مقایسه ها

وقتی یه فیلم توی جشنواره های مهم جایزه می بره، یعنی یه خبری هست. فیلم دیدی هم از این قاعده مستثنی نیست و توی جشنواره فیلم ساندنس 2024 حسابی گل کاشت. این جشنواره یکی از معتبرترین جشنواره های فیلم مستقل تو دنیاست و جایزه هایی که دیدی اونجا گرفت، نشون دهنده کیفیت و ارزش این فیلمه.

جزئیات جوایز ساندنس و اهمیت آن ها

فیلم دیدی دو تا جایزه مهم از جشنواره ساندنس 2024 به خونه برد:

1. جایزه تماشاگران (U.S. Dramatic Competition): این جایزه خیلی باارزشه، چون مستقیماً از دل نظر و رأی تماشاگران بیرون میاد. یعنی فیلم تونسته با مخاطب عام ارتباط عمیقی برقرار کنه و محبوبیت زیادی به دست بیاره. این یعنی دیدی فقط برای منتقدها خوب نبوده، بلکه مردم عادی هم ازش استقبال کردن.
2. جایزه ویژه هیئت داوران برای گروه بازیگری (U.S. Dramatic Competition): این جایزه هم نشون می ده که تیم بازیگری فیلم، مخصوصاً بازیگرای جوونش، عملکرد فوق العاده ای داشتن و تونستن نقش هاشون رو به بهترین شکل ممکن ایفا کنن. این یعنی انتخاب بازیگرا درست بوده و همه با هم هماهنگ بودن.

کلاً بردن جایزه تو ساندنس، یه مهر تأیید قویه برای فیلم های مستقل و دیدی هم با این جوایز، خودش رو به عنوان یه اثر مهم تو سال 2024 مطرح کرد.

امتیازات فیلم در وب سایت های مرجع

برای اینکه یه دید کلی از نظر منتقدین داشته باشیم، می تونیم به امتیازات فیلم تو وب سایت های مرجع مثل Rotten Tomatoes و Metacritic نگاه کنیم. این وب سایت ها، نظرات منتقدین مختلف رو جمع آوری می کنن و یه امتیاز میانگین به فیلم می دن:

• Rotten Tomatoes: دیدی تونسته امتیازات خیلی بالایی تو این سایت به دست بیاره. این نشون می ده که اکثریت قاطع منتقدین، فیلم رو دوست داشتن و نظرات مثبتی در موردش دادن. تو این سایت، درصد تازگی فیلم نشون دهنده رضایت منتقدین از اونه.
• Metacritic: این سایت هم امتیازات منتقدین رو جمع می کنه و یه امتیاز متا به فیلم می ده. دیدی تو این سایت هم نمره های خوبی گرفته که نشان دهنده تحسین عمومی منتقدان از این فیلمه.

این امتیازات نشون می دن که دیدی نه فقط یه فیلم متوسط، بلکه یه اثر با کیفیت و ارزشمنده که توجه منتقدان رو به خودش جلب کرده.

گزیده ای از نظرات مثبت منتقدان برجسته

خیلی از منتقدین سرشناس، دیدی رو حسابی تحسین کردن. مثلاً، آدریان هورتون (Adrian Horton) از روزنامه گاردین، این فیلم رو به عنوان یکی از بی نظیرترین فیلم ها در زمینه تجربه بزرگ شدن تو دنیای دیجیتال و آنلاین توصیف کرده. اون می گه فیلم به خوبی نشون می ده که نوجوون ها چطور تو فضای مجازی خودشون رو پیدا می کنن یا گم می شن.

هورتون فیلم دیدی رو با فیلم کلاس هشتم (Eighth Grade) 2018 مقایسه کرده. کلاس هشتم هم یه فیلم کمدی-درام درباره بلوغ بود که به چالش های یه دختر نوجوون تو دوران خودش می پرداخت. این مقایسه نشون می ده که دیدی تونسته جایگاه خودش رو در کنار آثار برجسته این ژانر پیدا کنه و به عنوان یه فیلم روشنگر و مهم شناخته بشه.

خیلی از منتقدان دیگه هم به این نکته اشاره کردن که دیدی چقدر در نمایش اضطراب های نوجوانی و زندگی آنلاین صادقه. اونا از ترکیب احساسی کمدی و درام، نحوه نمایش روابط پیچیده خانوادگی و به تصویر کشیدن چالش های بلوغ تمجید کردن. این فیلم به قول خیلی ها، یه اثر عمیق و پر از حس و حاله.

چرا دیدی اثری مهم در ژانر خود محسوب می شود؟

دیدی به چند دلیل، یه اثر مهمه تو ژانر خودش. اول اینکه، خیلی صمیمانه و بدون فیلتر، زندگی واقعی یه نوجوون رو به تصویر می کشه. دوم، با پرداختن به تم مهاجرت و تفاوت های فرهنگی، به یه موضوع مهم و کمتر دیده شده تو سینما می پردازه. سوم، کارگردانی شان وانگ و بازی باورپذیر بازیگرا، فیلم رو به یه تجربه هنری تبدیل کرده. و در نهایت، با اینکه داستان تو سال 2008 می گذره، اما چالش هایی که کریس باهاشون روبرو می شه، هنوز هم برای نوجوونای امروزی و حتی بزرگسالان، قابل درکه.

به طور کلی، دیدی فقط یه فیلم نیست؛ یه پنجره اس به دنیای پیچیده نوجوانی، یه دعوت به همذات پنداری و یه فرصت برای فکر کردن به چالش های رشد و هویت یابی. این فیلم ثابت می کنه که حتی تو یه داستان به ظاهر ساده، می شه کلی حرف عمیق و تأثیرگذار زد و تماشاچی رو با خودش همراه کرد.

نتیجه گیری: تماشای فیلم دیدی به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

خب، تا اینجا کلی در مورد فیلم دیدی (Dìdi) 2024 حرف زدیم و دیدیم که چقدر این فیلم می تونه جذاب و تأثیرگذار باشه. از داستانش گرفته تا کارگردانی و بازیگری و تم های عمیقش، همه و همه دست به دست هم دادن تا یه اثر به یاد موندنی خلق بشه.

اگه بخوایم جمع بندی کنیم که تماشای فیلم دیدی رو به چه کسانی پیشنهاد می کنیم، باید بگم که این فیلم برای یه طیف وسیع از مخاطبان، می تونه یه گزینه عالی باشه:

1. علاقه مندان به سینما و فیلم های مستقل: اگه دنبال کشف آثار جدید و فیلم هایی هستید که توی جشنواره ها تحسین شدن و یه جورایی با فیلم های جریان اصلی فرق دارن، دیدی همون چیزیه که می خواید. این فیلم یه طعم و حس و حال متفاوتی داره که شما رو جذب می کنه.
2. نوجوانان و جوانان: اگه خودتون تو دوران نوجوونی هستید یا تازه این دوران رو پشت سر گذاشتید، این فیلم مثل یه آینه براتون عمل می کنه. چالش های بلوغ، هویت یابی، روابط دوستی و خانوادگی، همش حرفای دل شماست و می تونید حسابی با کریس و ماجراهاش ارتباط برقرار کنید. خیلی از اون صحنه ها و اشتباهات ممکنه براتون آشنا باشه و حتی لبخند به لبتون بیاره.
3. والدین و خانواده ها: اگه پدر یا مادر هستید و می خواید چالش های نسل جدید رو بهتر درک کنید، دیدی یه فرصت عالیه. این فیلم بهتون نشون می ده که نوجوون ها تو این دوران چه چیزایی رو تجربه می کنن و چطور می تونید رابطه بهتری باهاشون داشته باشید. مخصوصاً برای خانواده هایی که تجربه مهاجرت دارن، این فیلم می تونه خیلی ملموس باشه.
4. علاقه مندان به درام های کمدی و زندگی نامه ای: اگه از تماشای فیلم هایی که هم خنده دارن و هم یه داستان عمیق و واقعی رو روایت می کنن، لذت می برید، دیدی دقیقاً همون چیزیه که به دردتون می خوره. این فیلم روایتی واقع گرایانه و الهام گرفته از زندگی واقعیه که هم می خندونتت، هم به فکر فرو می بره.
5. افرادی که به دنبال فیلم با تم های مهاجرت و تفاوت های فرهنگی هستند: اگه دوست دارید فیلم هایی ببینید که به موضوع مهاجرت، تفاوت های فرهنگی و زندگی خانواده های مهاجر می پردازن، دیدی یه انتخاب بی نظیره. تمرکز فیلم روی تجربه یه خانواده مهاجر تایوانی تو آمریکاست و به خوبی این لایه های فرهنگی رو به تصویر می کشه.

به طور خلاصه، فیلم دیدی یک اثر دلنشین، صادق و پر از حس و حال نوستالژیه که می تونه شما رو به یه سفر عاطفی و بامزه ببره. با اینکه شاید پایان بندیش برای همه راضی کننده نباشه، اما کلیت فیلم و پیامی که داره، ارزش تماشا کردن رو حسابی داره. پس اگه دنبال یه فیلم خوب و متفاوت هستید، پیشنهاد می کنم حتماً دیدی رو تو لیست تماشاتون قرار بدید و از این سفر پرفراز و نشیب نوجوانی لذت ببرید.