شناسایی خستگی ناشی از کووید طولانی در اسکن های

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری بیگ نیوز؛ خستگی یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین علائم کووید طولانی است، اما سنجش این علامت به صورت عینی یکی از سخت ترین کارهاست.

مطالعه ای جدید نشان می دهد که خستگی شدید ذهنی و جسمی که بسیاری از بیماران کووید طولانی تجربه می کنند، در واقع در سیستم عصبی مرکزی قابل مشاهده است.

در اسکن مغز ۱۲۷ بیمار مبتلا به کووید طولانی، دانشمندان متوجه شدند که برخی از قسمت های مغز به طور اندکی با بخش های دیگر ارتباطی متفاوت برقرار می کنند.

این نواحی شامل لوب پیشانی، لوب گیجگاهی و مخچه هستند و اگرچه هنوز مشخص نیست که این تغییرات تا چه مدت باقی می مانند، الگوی تغییرات می تواند به شناسایی کسانی که با خستگی مداوم دست و پنجه نرم می کنند کمک کند.

محققان دانشگاه کمپلوتنسه مادرید اسپانیا گفتند: این یافته ها نشان می دهند که سیستم عصبی مرکزی در پاتوفیزیولوژی خستگی در سندرم پساکووید نقش دارد. وجود چندین ویژگی مغزی مرتبط با شدت خستگی که با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی شناسایی شده اند، می تواند به عنوان یک بیومارکر نورواِمیجینگ برای ارزیابی عینی این علامت در آزمایش های بالینی مورد استفاده قرار گیرد. 

لوب پیشانی بخشی از مغز است که با عملکرد های اجرایی بالاتر مانند برنامه ریزی، استدلال و حل مسئله مرتبط است. لوب گیجگاهی با حافظه و پردازش اطلاعات ارتباط دارد و مخچه به حرکت، وضعیت و تعادل مرتبط است.

هر سه این نواحی قبلاً تغییراتی در اتصالات بین بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن یا میالژیک انسفالومیلیت (CFS/ME) نشان داده اند. سندرم خستگی مزمن علائمی مشابه کووید طولانی دارد؛ اما هنوز مشخص نیست که این دو بیماری چگونه با یکدیگر مرتبط هستند. 

یافته های اخیر نشان می دهند که تغییرات مغزی مرتبط با کووید طولانی با CFS/ME شباهت دارند، اما تحقیقات بیشتری با نمونه های بزرگ تر و متنوع تر مورد نیاز است.

مطالعه جدیدی که بر کووید طولانی متمرکز است و توسط نوروسایکولوژیست ماریا دیاز-سیراردا رهبری شده است، به CFS/ME نمی پردازد، اما اسکن مغز ۱۲۷ فردی را که حداقل سه ماه پیش به ویروس SARS-CoV-۲ مبتلا شده بودند، تجزیه و تحلیل می کند.

حدود ۷۴ درصد از شرکت کنندگان زن بودند و اکثر آنها تن ها یک بار به کووید-۱۹ مبتلا شده بودند.

تقریباً ۸۷ درصد از شرکت کنندگان علائم خستگی عمومی، از جمله خستگی جسمی یا ذهنی را گزارش دادند و ۸۶ درصد اظهار داشتند که از مشکلات شناختی مانند مشکلات حافظه، توجه یا پردازش اطلاعات رنج می برند.

در نهایت، کسانی که از خستگی عمومی، خستگی جسمی یا مشکلات شناختی شکایت داشتند، کاهش ارتباطات بین نواحی جلویی و پس سری مغز را نشان دادند. همچنین افزایش ارتباطات بین نواحی مخچه و گیجگاهی دیده شد. خستگی ذهنی، اما، متمایز بود. این نوع خستگی با تغییرات مشخصی در نواحی پیش پیشانی چپ، سینگولای قدامی و اینسولای چپ – مراکز اصلی شبکه شناخته شده خستگی ذهنی – همراه بود. 

همچنین تغییراتی در ماده سفید مغز بیماران کووید طولانی با خستگی باقی مانده یافت شد. ماده سفید شامل فیبر های عصبی است که نورون ها را به هم متصل می کند و با پوششی سفید پوشیده شده که پیام ها را سریع تر منتقل می کند.

مطالعه اخیر نشان می دهد که خستگی جسمی و ذهنی در بیماران کووید طولانی “تا حدی با چندین تغییر میکروساختاری، از جمله کاهش میلین، مرتبط است. “

کاهش میلین زمانی رخ می دهد که پوشش محافظ نورون ها و انتقال سیگنال های الکتریکی آسیب ببیند که به کاهش عملکرد منجر می شود، مانند ضعف عضلانی، تاری دید یا گفتار نامفهوم.

جالب اینکه، این مطالعه هیچ تغییری در ماده خاکستری مغز پیدا نکرد. ماده خاکستری شامل بدن نورون ها است. مطالعات قبلی کاهش ماده خاکستری در بیماران کووید را نشان داده اند، اما این کاهش در طول یا بلافاصله پس از عفونت ثبت شده و ممکن است در طولانی مدت باقی نماند.

با توجه به انعطاف پذیری مغز، مهم است که مطالعات آینده تغییرات ناشی از کووید طولانی را در مدت های طولانی تر بررسی کنند. تحقیقات بیشتر همچنین می تواند بررسی کند که خستگی ناشی از کووید طولانی چگونه با سایر شرایط، مانند CFS/ME یا ام اس مقایسه می شود.

محققان در پایان نتیجه گیری کردند: “درگیر شدن سیستم عصبی مرکزی در پاتوفیزیولوژی خستگی در سندرم پساکووید راه را برای استفاده از تکنیک های تحریک مغزی غیرتهاجمی برای کاهش خستگی در این بیماران هموار می کند. “

این مطالعه در نشریه Psychiatry Research منتشر شده است.

انتهای پیام/