ارتباط دیابت نوع ۲ و مشکلات ادراری

به گزارش شفاف ، عصر ایران گفت: “به دلیل تفاوت در آناتومی ، روش هایی که دیابت نوع 2 بر دستگاه ادراری تأثیر می گذارد ممکن است بین زن و مرد متفاوت باشد ، اما بدون توجه به جنسیت ، مشکلات دستگاه ادراری مرتبط است.” با دیابت ، می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی روزمره افراد تأثیر بگذارد.

علاوه بر این ، دامنه عوارض احتمالی دستگاه ادراری مرتبط با دیابت می تواند پیچیده باشد. علل و علائم می تواند بسیار زیاد باشد. یکی از روش های درک بهتر مشکلات دستگاه ادراری دیابتی ، دسته بندی آنها در چهار دسته عملکرد مثانه ، عفونت های دستگاه ادراری ، اختلال عملکرد جنسی و بیماری های کلیوی است.

اختلال عملکرد مثانه

بیش از نیمی از بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 دارای مشکلات مثانه هستند. مطالعات نشان داده اند که متداول ترین و اغلب مرتبط ، شامل موارد زیر است:

مثانه بیش فعال – در صورت وجود اسپاسم یا انقباض عضلات مثانه ، حتی در صورت وجود ادرار بسیار کم. این امر منجر به نیاز فوری به ادرار می شود.

پلی اوریا یا هایپراوریسمی – تولید بیش از حد ادرار ، معمولاً بیش از 2.5 تا 3 لیتر در روز است.

شب ادراری – بیداری شبانه مکرر و نیاز به دفع ادرار.

بی اختیاری – نشت ادرار نامیده می شود.

دو علت اصلی اختلال عملکرد مثانه به دلیل دیابت وجود دارد. آسیب عصبی نه تنها در مثانه بلکه در اسفنکتر ادراری نیز وجود دارد. اسفنکتر ادرار از دو عضله تشکیل شده است که باز و بسته شدن آنها باعث می شود ادرار از مثانه خارج شده و به مجرای ادرار جاری شود. اگر این عضله به درستی کار نکند ، ممکن است ادرار به صورت غیرارادی نشت کند.

سطح بالای قند خون همچنین می تواند مسئول مشکلاتی باشد که در نهایت منجر به بی اختیاری ادرار می شود. اگر قند اضافی در خون وجود داشته باشد ، بدن مایعات را از بافت های بدن خارج می کند تا به آن کمک کند تا آن را دفع کند. قند اضافی توسط کلیه ها تصفیه شده و از طریق ادرار دفع می شود و منجر به بی اختیاری ادرار می شود.

گزینه های درمانی برای عملکرد مثانه شامل دارو ، روش های ورزشی مثانه مانند تمرینات کگل و جراحی است. گزینه دیگر ، تزریق بوتاکس است که اغلب برای درمان مثانه بیش فعال در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده تجویز می شود و نشان داده شده است که برای افرادی که مشکلات مثانه ناشی از دیابت دارند مفید است.

عفونت های دستگاه ادراری

عفونت ادراری با دیابت می تواند مجرای ادرار ، مثانه یا کلیه ها را تحت تأثیر قرار دهد. تحقیقات نشان می دهد که این عفونت ها در افراد دیابتی نوع 2 جدی تر ، شایع تر و بدتر هستند. عفونت دستگاه ادراری همچنین می تواند توسط باکتری هایی ایجاد شود که در برابر درمان مقاوم هستند.

علائم این عفونت ها شامل تکرر ادرار ، درد یا سوزش هنگام ادرار و ادرار قرمز یا کدر است. زنان ممکن است احساس فشار بر روی استخوان شرمگاه خود و مردان ممکن است احساس سیری در راست روده داشته باشند. اگر کلیه درگیر باشد ، علائم اضافی مانند حالت تهوع ، کمر درد یا پهلو و تب ممکن است ایجاد شود.

نوروپاتی خودمختار ممکن است در عفونت ادراری دیابتی نقشی داشته باشد. فلج مثانه یکی از علائم رایج این نوع نوروپاتی است. با بروز این شرایط ، دیگر اعصاب مثانه در هنگام پر شدن عضو به طور طبیعی به فشار پاسخ نمی دهند. در نتیجه ، ادرار در مثانه باقی مانده و می تواند منجر به عفونت ادراری شود.

سطح بالای قند خون همچنین می تواند منجر به رشد بیش از حد باکتری ها و عفونت دستگاه ادراری شود. برای درمان عفونت ادراری یک دوره آنتی بیوتیک لازم است.

اختلال عملکرد جنسی

دستگاه ادراری و اندام ها و ساختارهایی که عملکرد و میل جنسی را پشتیبانی می کنند بهم پیوسته اند ، بنابراین وقتی دیابت بر روی سابق تأثیر بگذارد ، اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد.

طبق گفته موسسه ملی دیابت و بیماری های دستگاه گوارش ، این مشکلات مربوط به آسیب به اعصاب و عروق خونی است که از اندام های تولید مثل و یا ساختارهای اطراف آن حمایت می کنند.

درمان اختلال عملکرد جنسی ناشی از دیابت نوع 2 تا حد زیادی به ماهیت مشکل بستگی دارد. به عنوان مثال ، زنی که در حین رابطه جنسی احساس درد می کند ممکن است با استفاده از روان کننده تسکین یابد ، یا مردی که دچار اختلال نعوظ است نیاز به دارو دارد.

بیماری کلیه (نفروپاتی دیابتی)

همراه با فشار خون بالا ، دیابت یکی از دلایل اصلی بیماری مزمن کلیه است. بیماری کلیوی دیابتی که به نفروپاتی دیابتی نیز معروف است ، در طولانی مدت به دلیل آسیب تدریجی به ساختارهای عملکردی کلیه ها ، به نام نفرون ، رخ می دهد. در هر کلیه بیش از یک میلیون نفرون وجود دارد که هر کدام شامل گروهی از رگهای خونی به نام گلومرول است که از طریق آنها خون جریان می یابد و مواد زائد و مایعات پاک می شوند. هنگامی که نفرون ها قادر به عملکرد صحیح نیستند ، مواد زائد و مایعات به جای اینکه از بدن خارج شوند در خون جمع می شوند.

بیماری مزمن کلیه علائم واضحی را ایجاد نمی کند یا علائم واضحی را نشان نمی دهد تا جایی که به مرحله ای نزدیک شود که به نارسایی کلیه نزدیک شود. نارسایی کلیه نتیجه مهلکی است. براساس بنیاد ملی کلیه ، دیابت نوع 2 و فشار خون بالا مهمترین دلایل نارسایی کلیه در این کشور هستند.

به همین دلیل ، افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باید آزمایشات منظمی را برای نشانه های نارسایی کلیه انجام دهند. آزمایشات مورد استفاده شامل نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) و میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) است. ACR میزان آلبومین (نوعی پروتئین) در ادرار را کنترل می کند. مقادیر بالای آن نشانه اولیه آسیب کلیه است. GFR عملکرد کلیه را براساس آزمایش خون اندازه گیری می کند. این آزمایش مشخص می کند که فرد در کدام یک از پنج مرحله بیماری کلیوی قرار دارد.

درمان نفروپاتی دیابتی با مدیریت بیماری زمینه ای آغاز می شود. این موارد شامل کنترل قند خون و فشار خون ، کاهش پروتئین در رژیم غذایی و مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک است. در حقیقت ، انجام این مراحل ، و همچنین تغییرات عمده در سبک زندگی مانند کاهش وزن ، افزایش فعالیت بدنی و ترک سیگار ، می تواند به درمان و یا درمان مشکلات دستگاه ادراری کمک کند که می تواند ناشی از دیابت باشد.