ابزارهای برش استیل و انواع آن
استیل، فلزی است که هم به چشم می آید و هم به کار می آید؛ از معماری و تجهیزات آشپزخانه صنعتی گرفته تا سازه های حساس و قطعات دقیق. اما همین ظاهر آراسته و مقاومت دلپذیر، هنگام برش کاری چهره دیگری نشان می دهد. برش استیل فقط جدا کردن یک قطعه از یک ورق نیست؛ یک تصمیم فنی است که روی کیفیت لبه، تاب برداشتگی، سرعت تولید، هزینه تمام شده و حتی دوام قطعه در ادامه ی کار اثر می گذارد. وقتی استیل را می بُریم، در واقع داریم با ساختار آلیاژی ای طرف می شویم که با گرما، اصطکاک و فشار واکنش نشان می دهد و اگر ابزار و روش درست انتخاب نشود، نتیجه می تواند لبه ای سوخته، موج دار، پر از پلیسه و گاهی حتی سخت شده و شکننده باشد.
اهمیت برش دقیق در صنعت فلزکاری
دقت در برش، مثل خط خوش در ابتدای یک متن است؛ اگر درست و تمیز باشد، ادامه ی کار آسان تر و زیباتر پیش می رود. قطعه ای که با لبه ی دقیق و زاویه ی درست جدا شود، در مرحله های بعدی مثل خم کاری، جوشکاری، مونتاژ و پرداخت، کمترین دردسر را ایجاد می کند. برعکس، یک برش کم دقت می تواند زنجیره ای از مشکلات بسازد؛ پلیسه های زیاد یعنی زمان بیشتر برای سوهان کاری و سنگ زنی، تاب برداشتگی یعنی نیاز به اصلاح و هم راستاسازی، و بی نظمی در ابعاد یعنی افت کیفیت یا حتی برگشت خوردن قطعه در کنترل کیفی. در پروژه های سری کاری، همین میلی مترها تبدیل به ساعت ها می شوند و ساعت ها تبدیل به هزینه هایی که به سختی به چشم می آیند اما به وضوح در سود نهایی اثر می گذارند.
اگر به دنبال برشی دقیق و تمیز هستید، قبل از انتخاب روش و ابزار، حتماً قیمت ورق استیل 316 را هم در کنار هزینه ی برش و میزان پرت متریال در محاسباتتان لحاظ کنید.
چالش های برش استیل نسبت به سایر فلزات
استیل، به خصوص استیل های زنگ نزن، معمولاً نسبت به فولادهای ساده رفتاری سخت گیرانه تر دارند. یکی از چالش های معروف، تمایل برخی گریدها به کارسختی است؛ یعنی اگر ابزار کُند باشد یا فشار و سرعت برش درست تنظیم نشود، سطح نزدیکِ محل برش سخت تر می شود و ادامه ی برش را دشوارتر می کند. از سوی دیگر، انتقال حرارت در برخی استیل ها کمتر از فلزاتی مثل آلومینیوم است، پس گرما بیشتر در ناحیه ی برش جمع می شود و اگر مدیریت نشود، به تغییر رنگ، اعوجاج، سوختگی لبه و حتی افت خواص سطحی منجر می شود. افزون بر این، ظاهر نهایی استیل معمولاً اهمیت بالایی دارد؛ خط و خش و لکه های حرارتی در بسیاری از کاربردها پذیرفتنی نیستند، بنابراین انتخاب روش برش باید به کیفیت ظاهری هم احترام بگذارد، نه فقط به جدا شدن قطعه.
دسته بندی کلی ابزارهای برش استیل
برای اینکه مسیر انتخاب روشن شود، بهتر است ابزارهای برش استیل را در سه خانواده ی اصلی ببینیم: ابزارهای دستی، ابزارهای مکانیکی و ابزارهای حرارتی. هر خانواده زبان خودش را دارد؛ دستی ها بیشتر به مهارت و کنترل دست تکیه می کنند، مکانیکی ها تعادل خوبی بین سرعت و کیفیت می دهند، و حرارتی ها وقتی به سراغشان می رویم که سرعت، برش های پیچیده یا ضخامت های خاص مطرح است.
ابزارهای دستی
ابزارهای دستی معمولاً انتخاب کارگاه های کوچک، پروژه های سبک، تعمیرات، یا برش های محدود هستند. مزیت بزرگشان این است که راه اندازی پیچیده ای ندارند و در بسیاری از موقعیت ها در دسترس ترین گزینه اند. اما در عوض، برای رسیدن به نتیجه ی تمیز، به ابزار مناسب، تیغه ی سالم و دستِ دقیق نیاز دارند و در ضخامت های بالاتر یا حجم کار زیاد، به سرعت فرسوده می شوند.
ابزارهای مکانیکی
در این دسته، دستگاه ها و ابزارهایی قرار می گیرند که با موتور و مکانیزم برش، نیرو را به شکل پایدارتر و کنترل شده تری وارد می کنند. نتیجه معمولاً یکنواخت تر است و اگر انتخاب تیغه و تنظیمات درست باشد، کیفیت لبه می تواند بسیار خوب و قابل تکرار باشد. ابزارهای مکانیکی طیفی دارند؛ از سنگ فرز که همه جا پیدا می شود تا CNC که به دقت و تکرارپذیری صنعتی معنا می دهد.
ابزارهای حرارتی
وقتی گرما وارد ماجرا می شود، سرعت و قدرت بالا می رود، اما مدیریت اثرات حرارتی هم اهمیت بیشتری پیدا می کند. پلاسما و لیزر، دو گزینه ی رایج و صنعتی اند که هر کدام برای شرایط خاصی می درخشند. در کنار آن ها، اکسی استیلن را هم می بینیم که گرچه برای استیل زنگ نزن در بسیاری از کاربردها بهترین انتخاب نیست، اما در برخی شرایط و برای برخی آلیاژها و رویکردها مطرح می شود و دانستن محدودیت هایش جلوی اشتباهات پرهزینه را می گیرد.
ابزارهای دستی برش استیل
ابزارهای دستی، اگر درست انتخاب شوند، می توانند برشی آبرومند و دقیق تحویل دهند؛ به خصوص برای ورق های نازک، قطعات کوچک، و موقعیت هایی که نمی شود دستگاه های بزرگ را وارد صحنه کرد. راز موفقیت در این روش ها، ترکیبی از تیغه مناسب، زاویه درست، حرکت یکنواخت و صبوری است؛ چون استیل با عجله کنار نمی آید.
قیچی صنعتی دستی
قیچی های صنعتی دستی برای برش ورق های نازک استیل کاربرد دارند، مخصوصاً وقتی به برش های کوتاه، اصلاح لبه ها یا برش های موضعی نیاز است. در انتخاب قیچی، کیفیت تیغه و طراحی اهرم اهمیت زیادی دارد؛ قیچی هایی که مکانیزم اهرمی بهتری دارند، فشار را بهتر منتقل می کنند و دست را کمتر خسته می کنند. در برش استیل، فشار باید پیوسته و کنترل شده باشد؛ فشارهای مقطعی و تند، لبه را دندانه دار می کند و احتمال تاب دادن ورق را بالا می برد. نکته ی مهم این است که قیچی، بیشتر برای خطوط نسبتاً ساده و ضخامت های محدود مناسب است؛ اگر ورق کمی ضخیم تر شود یا مسیر برش پیچیده باشد، ابزار از حالت کارآمد خارج می شود و هم کیفیت پایین می آید، هم احتمال آسیب دیدن تیغه زیاد می شود.
اره های دستی مخصوص فلزات
اره دستی فلزبر، همان ابزار کلاسیکی است که هنوز هم در تعمیرگاه ها و کارگاه ها جای خودش را دارد. اما تفاوت نتیجه ی خوب و بد، در انتخاب تیغه است. برای استیل، تیغه باید دندانه بندی مناسب داشته باشد؛ نه آن قدر درشت که گیر کند و پریدگی ایجاد کند، نه آن قدر ریز که بیش از حد گرم شود و کند شود. حرکت اره باید یکنواخت باشد و فشار اصلی در حرکت رفت وارد شود، نه برگشت. استفاده از روانکار مناسب می تواند هم عمر تیغه را بیشتر کند و هم کیفیت سطح برش را بهتر نگه دارد. در برش دستی، هدف این نیست که با زور کار را جلو ببریم؛ هدف این است که با ریتم درست، اصطکاک و گرما را کنترل کنیم تا تیغه، استیل را بتراشد نه اینکه با آن کشتی بگیرد.
مزایا و معایب ابزارهای دستی
مزیت ابزارهای دستی در دسترس بودن، هزینه ی اولیه کم، و قابلیت استفاده در محیط های مختلف است. برای کارهای سبک و برش های محدود، همین سادگی می تواند بهترین گزینه باشد. اما محدودیت ها هم واضح اند؛ سرعت پایین تر است، کیفیت به مهارت اپراتور وابسته می شود و تکرارپذیری در کارهای سری کاری کاهش می یابد. در ضخامت های بالاتر، ابزار دستی یا عملاً ناکارآمد می شود یا آن قدر زمان و انرژی می گیرد که هزینه ی پنهانش از ابزارهای مکانیکی بیشتر می شود. اگر هدف شما لبه ی بسیار تمیز و آماده ی مونتاژ باشد، ابزار دستی معمولاً نیاز به مرحله ی پرداخت پس از برش را بیشتر می کند.
ابزارهای مکانیکی برش استیل
ابزارهای مکانیکی، نقطه ی میانیِ جذاب بین سادگی و صنعت اند. در این روش ها، کنترل بهتر می شود، سرعت بالا می رود و کیفیت برش قابل پیش بینی تر می گردد. البته اینجا هم همه چیز به انتخاب تیغه، تنظیم سرعت، و روش کار بستگی دارد؛ استیل به ابزار کُند و تنظیمات اشتباه، به شکل پلیسه و سوختگی جواب می دهد.
اره نواری (Band Saw)
اره نواری یکی از گزینه های محبوب برای برش پروفیل ها، لوله ها و حتی شمش های استیل است؛ به خصوص وقتی بخواهید برش صاف و نسبتاً تمیزی داشته باشید و در عین حال، اتلاف متریال کم بماند. تیغه ی نواری، با حرکت پیوسته، برش یکنواخت تری ایجاد می کند و اگر دندانه بندی و جنس تیغه مناسب استیل باشد، می تواند لبه ای بدهد که با کمترین پرداخت آماده ی کار بعدی باشد. مزیت دیگر اره نواری این است که در مقایسه با برخی روش ها، گرمای کمتری به قطعه وارد می کند و همین موضوع ریسک تغییر رنگ و تاب برداشتگی را کاهش می دهد. با این حال، اره نواری هم حساس است؛ اگر فشار بیش از حد باشد یا تیغه کند شود، برش منحرف می شود، لرزش ایجاد می شود و سطح برش ناهموار می گردد.
برش با دستگاه CNC
CNC در برش استیل، یعنی نظم، دقت و تکرارپذیری. وقتی قطعات متعدد با شکل های پیچیده یا تلرانس های دقیق لازم دارید، CNC به شما اجازه می دهد کیفیت را از حدس و تجربه به فرایند قابل کنترل تبدیل کنید. بسته به نوع CNC، ممکن است با روش های مختلفی همراه باشد؛ از فرزکاری و براده برداری تا ترکیب با برش های حرارتی یا واترجت در خطوط تولید. ارزش اصلی CNC در این است که الگوها دقیق تکرار می شوند، خطای انسانی کمتر می شود و می توان با برنامه ریزی درست، مصرف متریال را بهینه کرد. البته باید حواستان باشد که CNC همیشه به معنای ارزان تر بودن نیست؛ هزینه ی راه اندازی و تنظیمات می تواند بالا باشد، اما در حجم کار متوسط تا زیاد، معمولاً این هزینه با کاهش ضایعات و افزایش سرعت جبران می شود.
برش با سنگ فرز (Angle Grinder)
سنگ فرز، ابزار پرکاربردی است که تقریباً در هر کارگاه فلزکاری پیدا می شود. برای برش استیل، استفاده از صفحه ی برش مناسب بسیار حیاتی است؛ صفحه ای که برای استیل طراحی شده باشد، هم برش تمیزتری می دهد و هم احتمال آلودگی سطحی و خط و خش های غیرضروری را کمتر می کند. سنگ فرز برای برش های سریع، اصلاحات موضعی، باز کردن شیارها و کارهای نصب و اجرا، انتخاب رایجی است. اما باید پذیرفت که کیفیت لبه ی خروجی معمولاً به تمیزی روش های دقیق تر نمی رسد و اغلب نیاز به پرداخت دارد. همچنین گرمای تولید شده و جرقه ها زیاد است و اگر زاویه ی دست ثابت نباشد، خط برش موج دار می شود. سنگ فرز ابزاری است که اگر با احترام و دقت استفاده شود، کار را جلو می برد؛ اما اگر با عجله و فشار زیاد همراه شود، هم ابزار را زودتر فرسوده می کند و هم سطح استیل را زخم می زند.
کاربردها و ویژگی های انواع ابزار برش استیل
اگر بخواهیم کاربردها را با نگاه عملی ببینیم، اره نواری بیشتر مناسب برش های مستقیم و تولیدیِ پروفیل و لوله است، CNC مناسب قطعات دقیق و تکراری با شکل های پیچیده است، و سنگ فرز مناسب کارهای نصب، برش های سریع و اصلاحات کارگاهی. ویژگی مشترک این ابزارها این است که با انتخاب درست تیغه یا صفحه و با تنظیمات صحیح، می توانند کار با استیل را از حالت سخت و فرسایشی، به فرایندی تمیز و قابل اتکا تبدیل کنند. در سئو هم همین منطق برقرار است؛ ابزار درست، در جای درست، نتیجه را چند برابر می کند.
ابزارهای حرارتی برش استیل
برش حرارتی مثل عبور دادن یک خط نور یا آتش از میان فلز است؛ سریع، قدرتمند و در عین حال حساس به جزئیات. اینجا کیفیت تنها به دستگاه وابسته نیست، بلکه به تنظیمات، گازها، توان، سرعت حرکت و حتی تهویه ی محیط وابسته است. استیل در برابر گرما واکنش نشان می دهد؛ گاهی تغییر رنگ می دهد، گاهی ناحیه ی متاثر از حرارت ایجاد می کند، و گاهی اگر کنترل خوب نباشد، لبه را آن قدر خشن می کند که مجبور شوید وقت زیادی برای تمیزکاری بگذارید.
برش پلاسما (Plasma Cutting)
پلاسما با ایجاد قوس الکتریکی و گاز یونیزه، فلز را ذوب و از مسیر برش خارج می کند. سرعت پلاسما معمولاً خوب است و برای بسیاری از ضخامت ها کارآمد است، به خصوص در کارگاه هایی که به برش های متنوع نیاز دارند و می خواهند هزینه را کنترل کنند. کیفیت لبه در پلاسما می تواند از قابل قبول تا بسیار خوب متغیر باشد؛ تفاوت را کیفیت دستگاه، نوع مشعل، تنظیمات آمپر و سرعت حرکت تعیین می کند. در برخی موارد، مقدار سرباره یا زبری لبه باعث می شود پرداخت نهایی لازم شود، اما در مقابل، پلاسما انعطاف بالایی دارد و برای بسیاری از کاربردهای صنعتی یک انتخاب منطقی است.
برش لیزری (Laser Cutting)
لیزر وقتی پای استیل وسط باشد، بیشتر شبیه یک قلم موی دقیق است تا یک ابزار خشن. لیزر می تواند برش هایی با دقت بالا، لبه ی تمیز و جزئیات ظریف ایجاد کند و برای قطعاتی که ظاهر نهایی اهمیت دارد، گزینه ای درخشان است. برش لیزری معمولاً ضایعات کمتری می دهد و امکان برش الگوهای پیچیده را با سرعت مناسب فراهم می کند. اما هزینه ی تجهیزات و نگهداری معمولاً بالاتر است و برای برخی ضخامت ها یا شرایط خاص، ممکن است پلاسما یا روش های دیگر اقتصادی تر باشند. اگر هدف شما خروجی باکیفیت، کم نیاز به پرداخت و آماده برای مونتاژ یا فروش باشد، لیزر یکی از جدی ترین گزینه هاست.
برش اکسی استیلن (Oxy-fuel Cutting)
اکسی استیلن در برش بسیاری از فولادهای کربنی رایج است، اما وقتی وارد دنیای استیل زنگ نزن می شویم، داستان پیچیده تر می شود. استیل زنگ نزن به دلیل ترکیب آلیاژی و رفتار اکسیداسیون، معمولاً مثل فولاد ساده با اکسی سوخت به همان کیفیت و راحتی بریده نمی شود و نتیجه می تواند از نظر کیفیت لبه و ناحیه ی متاثر از حرارت، چالش برانگیز باشد. با این حال، شناخت این روش مهم است چون هنوز در برخی محیط ها و برای برخی کاربردهای خاص یا آلیاژهای متفاوت مطرح می شود، و مهم تر اینکه گاهی افراد به اشتباه آن را برای استیل انتخاب می کنند و با هزینه ی پرداخت و خرابی سطح مواجه می شوند. اگر قرار است اکسی استیلن به کار رود، باید با آگاهی از محدودیت ها و با تمرکز بر ایمنی و کنترل حرارت باشد، نه به عنوان گزینه ی پیش فرض برای استیل های زنگ نزن.
مزایا و محدودیت ها
مزیت بزرگ روش های حرارتی، سرعت و توان در برش های سنگین یا طرح های پیچیده است. پلاسما معمولاً اقتصادی تر و انعطاف پذیرتر است، لیزر معمولاً دقیق تر و تمیزتر است، و اکسی سوخت در جای خودش ابزار قدرتمندی است اما برای استیل زنگ نزن محدودیت های جدی دارد. محدودیت مشترک همه ی روش های حرارتی، اثر گرماست؛ تغییر رنگ، ایجاد ناحیه ی متاثر از حرارت، نیاز به تمیزکاری و الزام به تهویه و ایمنی جدی. هرچه سطح نهایی برایتان مهم تر باشد، باید روش حرارتی را دقیق تر و با کنترل بیشتر انتخاب کنید.
انتخاب ابزار مناسب برای برش استیل
انتخاب ابزار مناسب، شبیه انتخاب مسیر در یک شهر شلوغ است؛ مقصد یکی است، اما مسیرها تفاوت دارند و هر کدام هزینه و زمان و ریسک خودشان را دارند. اگر ابزار را فقط بر اساس در دسترس بودن انتخاب کنید، ممکن است به مقصد برسید، اما خسته تر و با هزینه ی بیشتر. معیارها باید روشن باشند: ضخامت، دقت، هزینه، سرعت، کیفیت لبه و میزان پرداخت پس از برش.
معیارهای انتخاب
ضخامت، اولین دیوار یا پل است. برای ورق های نازک، ابزارهای دستی یا برخی ابزارهای مکانیکی سبک می توانند کافی باشند، اما با افزایش ضخامت، نیاز به دستگاه های قوی تر و روش های کنترل شده تر جدی می شود. دقت، معیار دوم است؛ اگر قطعه باید دقیق در مونتاژ بنشیند یا برای برش های تزئینی و نمایان استفاده شود، روش هایی مثل لیزر یا CNC ارزش بیشتری پیدا می کنند. هزینه فقط قیمت دستگاه نیست؛ هزینه ی مصرفی ها، زمان اپراتور، میزان ضایعات، و زمانی که برای پرداخت نهایی می گذارید هم بخشی از هزینه ی واقعی است. سرعت هم باید با کیفیت همراه باشد؛ سرعت بالا با لبه ی خراب، یعنی پرداخت بیشتر و در نهایت کندی کل پروژه.
مقایسه ابزارهای مختلف در شرایط گوناگون
برای اصلاحات سریع در محل نصب یا کارهای اجرایی، سنگ فرز معمولاً انتخاب رایجی است، اما باید بپذیرید که پرداخت نهایی احتمالاً لازم می شود. برای برش های مستقیمِ تولیدی روی پروفیل و لوله، اره نواری معمولاً نتیجه ی تمیزتر و کنترل شده تری می دهد. برای قطعات دقیق و سری کاری، CNC یا لیزر ارزش افزوده ی واقعی ایجاد می کنند چون خطا را کم و تکرارپذیری را زیاد می کنند. برای برش های متنوع و ضخامت های مختلف با هزینه ی متعادل، پلاسما می تواند گزینه ای منطقی باشد، به شرط اینکه کیفیت دستگاه و تنظیمات جدی گرفته شود. در نهایت، بهترین انتخاب آن است که کمترین اصلاح بعد از برش را تحمیل کند؛ چون زمانِ پس از برش، همان جایی است که هزینه های پنهان در سکوت رشد می کنند.
نکات ایمنی هنگام برش استیل
ایمنی در برش استیل، فقط یک توصیه ی اداری نیست؛ بخشی از کیفیت کار است. ابزار برش، اگرچه برای شکل دادن به فلز ساخته شده، اما با بی احتیاطی می تواند به پوست و چشم و ریه هم آسیب بزند. جرقه ها، براده ها، دود و صدای بالا، در بسیاری از روش ها همراه شما هستند و اگر درست مدیریت نشوند، هم سلامت را تهدید می کنند و هم دقت و تمرکز را پایین می آورند.
تجهیزات حفاظت فردی (PPE)
برای برش های مکانیکی و به خصوص سنگ فرز، محافظ چشم و صورت اهمیت حیاتی دارد؛ چون ذرات ریز و جرقه ها می توانند با سرعت بالا پرتاب شوند. دستکش مناسب، از بریدگی و سوختگی جلوگیری می کند، اما باید متناسب با ابزار باشد تا گیر نکند و خطر ایجاد نکند. محافظ شنوایی در محیط های پر سروصدا، چیزی نیست که بشود به فردا موکولش کرد. در برش های حرارتی، علاوه بر محافظ چشم ویژه ی همان روش، تهویه و ماسک مناسب اهمیت بیشتری پیدا می کند؛ دود و بخارهای حاصل از برش می توانند خطرناک باشند و بدن در برابرشان بی صدا واکنش نشان می دهد. لباس کار مقاوم و کفش ایمنی هم پایه های این نظم هستند؛ چون جرقه ها و براده ها، همیشه راهی برای افتادن پیدا می کنند.
نکات مهم در محیط کار
محیط کار باید هم امن باشد و هم قابل کنترل. قطعه باید محکم بسته شود تا هنگام برش حرکت نکند و ابزار را منحرف نکند؛ این هم به کیفیت کمک می کند و هم به ایمنی. کابل ها و شلنگ ها باید دور از مسیر حرکت و جرقه باشند. مواد قابل اشتعال نباید کنار محل برش بمانند، به خصوص در روش های حرارتی. تهویه، مخصوصاً در فضای بسته، یک ضرورت است نه یک گزینه. و شاید مهم تر از همه، عجله نکردن است؛ بسیاری از حادثه ها دقیقاً زمانی رخ می دهند که کسی می خواهد فقط همین یک برش آخر را سریع تر تمام کند.
سوالات متداول
بهترین روش برای برش تمیز استیل با حداقل نیاز به پرداخت چیست؟
اگر ظاهر و کیفیت لبه برایتان اولویت اول است، روش هایی مثل برش لیزری یا برش های دقیق مبتنی بر CNC معمولاً خروجی تمیزتری می دهند و نیاز به پرداخت را کاهش می دهند. با این حال، برای بسیاری از کارگاه ها، اره نواری با تیغه مناسب هم می تواند برش بسیار قابل قبولی ارائه کند.
برای ورق استیل نازک، ابزار دستی بهتر است یا مکانیکی؟
اگر حجم کار کم باشد و برش ها ساده باشند، ابزار دستی می تواند کافی باشد. اما اگر تکرارپذیری، سرعت و یکنواختی مهم است، ابزار مکانیکی انتخاب مطمئن تری است و معمولاً لبه ی یکنواخت تری ایجاد می کند.
چرا هنگام برش استیل، تیغه ها زود کند می شوند؟
استیل می تواند در شرایط نامناسب دچار کارسختی شود و همچنین گرما در ناحیه برش جمع شود. تیغه ی نامناسب، سرعت برش غلط، فشار بیش از حد یا نبود روانکاری، همگی می توانند کند شدن تیغه را تسریع کنند.
آیا می شود با سنگ فرز برش دقیق و تمیز گرفت؟
در حد معقول بله، اما معمولاً نیاز به مهارت بالا و استفاده از صفحه مناسب استیل دارد و باز هم در بسیاری از مواقع، پرداخت نهایی برای رسیدن به لبه ی کاملاً تمیز لازم می شود. سنگ فرز بیشتر ابزار سرعت و دسترسی است تا ابزار دقت نهایی.
پلاسما بهتر است یا لیزر؟
پاسخ به هدف شما بستگی دارد. لیزر معمولاً دقت و کیفیت لبه بالاتری می دهد و برای کارهای ظریف و نمایان عالی است. پلاسما معمولاً اقتصادی تر و انعطاف پذیرتر است و برای بسیاری از کاربردهای صنعتی گزینه ی منطقی تری محسوب می شود.